Radio1 op zondag: DNA, de radiomis en het journaal

Een zondagochtend, te onzent. Ik neem uitgebreid de tijd voor mijn ontbijt, krant bij de hand, Radio 1 op de achtergrond. Het interviewprogramma DNA hengelt naar mijn aandacht: een man vertelt zijn levensverhaal, daarin begeleid door een interviewer. Die laatste herken ik aan haar stem: Geertje de Ceuleneer. Maar wie is híj? Geen flauw idee. Een politicus, begrijp ik uit wat hij vertelt, maar van welke signatuur? Burgervader van een kleine gemeente, begrijp ik, maar van welke gemeente? Geertje brengt geen opheldering, dus haak ik af. Kijk, ik heb me ten tijde van Het Beste Moet Nog Komen vaak geërgerd aan het truttige toontje van Friedl’ Lesage, maar zij zorgde er wél voor dat je – wanneer je ook in het programma binnenviel – meteen wist wie er aan het woord was: na elk muzikaal intermezzo begon ze haar vraag met een rechtstreekse aanspreking tot de gast, vandaar. Wil mevrouw De Ceuleneer daar alsjeblieft een voorbeeld aan nemen?

Het volgende programma neemt mijn irritatie weg. Jawel: de zondagsmis. Hemelse gezangen van een koortje dat zijn stinkende best doet omdat heel Vlaanderen tenslotte meeluistert, afgewisseld met het pastorale gepreek op dat oh zo herkenbare toontje waar alleen priesters het patent op lijken te hebben maar dat – wellicht door herinneringen aan vervlogen tijden, en omdat we de inhoud volledig aan ons voorbij laten gaan – geen ergernis opwekt. Dat ze die zondagsmis niet hebben afgeschaft in de omschakeling van de oude naar de nieuwe Radio 1: het moet zowat de slimste beslissing zijn geweest die ze daar genomen hebben.

Dan komt het. Elf uur. Het journaal. Ik heb geen flauw idee wie de nieuwslezer van dienst was, maar ze hield er een rotvaart op na waar Kimi Räikkönen jaloers op zou zijn. Er waren volgens mij twee items, al kan het zijn dat ik er een gemist heb. Van de eerste herinner ik me niks meer, de tweede had iets met een koningshuis van doen. Maar wat? Het is me door de snelheid waarop het de ether ingejaagd werd compleet ontgaan. Ongehoord. En dat voor een zondagochtend. Wat bezielde haar? Een afspraakje waarvoor ze te laat dreigde te komen? Darmklachten? Dat laatste lijkt me het meest plausibel. Van de muziekselectie van de nieuwe Radio1 zullen wel meer mensen het vliegend sch**t krijgen. Want jawel, ook daar erger ik me de laatste maanden blauw aan. En neen, ik ben van karakter geen brombeer – pun intended – nog zo’n geforceerd grappig programmaatje van en op de zender!

Volgende zondag stem ik voor en na de zondagsmis af op Studio Brussel, denk ik. Welk gejengel er ook uit mijn boksen zal knallen, het zal me in elk geval rustiger stemmen dan wat Radio1 op dat moment doet. Adieu, Radio1!

Janus Vermeers (Moortsel)