ABRIL DESPEDAÇADO

WALTER SALLES

FR-CH-BRAZILIË 2001, MET RODRIGO SANTORO, RAVI RAMOS LACERDA, JOSÉ DUMONT. 23.30 – ARTE

Tussen Central do Brasil en The Motorcycle Diaries in draaide de Braziliaanse diplomatenzoon Walter Salles deze stilistisch bedwelmende en pakkende allegorische fabel over de vicieuze cirkel van bloedwraak tussen twee rivaliserende familieclans in de Braziliaanse sertão anno 1910. Salles vertrok van de gelijknamige roman van de Albanese schrijver Ismail Kadaré (in het Nederlands vertaald als Breuk in april) en transponeerde het verhaal samen met Madam Satã-regisseur Karim Ainouz naar het harde, door de zon geblakerde okerachtige landschap van het noordoosten van Brazilië. De vendetta wordt verteld door de achtjarige krullenbol Pacu, de jongste van de twee zonen van een arme, door een strenge patriarch geleide familie die overleeft van de verkoop van melasse. Als het bloed op het hemd van het laatste slachtoffer vergeeld is, zal er jacht gemaakt worden op Pacu’s broer, de bloedmooie Tonio (Rodrigo Santoro, als posterboy in Charlie’s Angels 2 gebruikt) die verplicht wraak moest nemen en nu zijn tragisch lot ontvluchten wil. Salles omschreef Abril Despedaçado, dat de allures heeft van een klassieke, universele tragedie in de lijn van het werk van Paolo en Vittorio Taviani, treffend als ‘een tegelijk intiem en episch huis clos in de openlucht’. Fotografieleider Walter Carvalho toont zich niet alleen een weergaloze schilder van het coloriet en het schitterende dramatische licht van de sertão; de interieurscènes tovert hij om tot prachtige miniaturen in clair-obscur, waarvan de oranjegloed net zo fel is als die van het zonlicht buiten.

De Tweeling * Ben Sombogaart, NL-LUX, 2002. Sombogaart maakte vooral naam met stichtende kinderfilms zoals Het zakmes en Abeltje. Ook deze Oscargenomineerde verfilming van Tessa De Loo’s roman over een zesjarige tweeling die onder meer door WO II uit elkaar gerukt wordt, zit verpakt in een warme familiefilm, maar de toon is veel te nadrukkelijk (21.25 Canvas) The Secret of My Success * Herbert Ross, VS 1987. Een soort yuppievariant van The Appartment, tenminste in zijn satire van het Manhattanse kantoorleven, al komt hij nog niet aan de enkels van Wilders klassieker. Deze opgewekte farce moet het vooral hebben van de charme van Michael J. Fox, een boodschappenjongen en arrivist eersteklas (22.10 – VT4) Bonfire of the Vanities ** Brian De Palma, VS 1990. The Devil’s Candy, het fascinerende insidersrelaas van Julie Salamon over deze beruchte en als racistisch veroordeelde Tom Wolfe-adaptatie, leverde scherpe lectuur op over de creatieve strijd tussen regisseur en de Warner Bros-studio. De scherpte die De Palma’s adaptatie miste, al moest hij onder druk veel van de satire laten varen (0.20 – BBC 1)

(L.J.)