Zondag 19/8, 21.15 – Canvas
Vraagt u zich wel eens af hoe jazzartiesten vanuit één melodie vertrekken om een hele wereld te scheppen? Steven Somers brengt het in beeld met A Song Is Born.
‘Herinner je je De waanzin van het detail en Een gebed in gips, documentaires die collega-Woestijnvissers hebben gemaakt over respectievelijk Sam Dillemans en Johan Tahon? Die gingen uit van het ambacht en drongen daarom door tot in de vezels van de artiest. In die stijl wilde ik een documentaire maken over muziek’, aldus Somers, die zich vorig jaar al bij Canvas liet opmerken met portretten van Herman Brood en Freddie Mercury.
Hoe ben je te werk gegaan?
STEVEN SOMERS: Ik was er vrij snel uit dat ik liever iets over jazz wilde maken dan over popmuziek, omdat ik het gevoel had dat het maken van een popsong wel al een paar keer gefilmd is. Het proces bij jazz is vrijer, wat me apart leek om mee aan de slag te gaan. Ik ben beginnen rond te horen en toen ik met trompetspeler en componist Bert Joris sprak, was ik getriggerd. Hij vertelde dat hij zijn melodieën bedenkt ‘in zijn boom’: in zijn buitenverblijf in Westerlo heeft hij vijf meter hoog in een kastanjelaar een stoel gemonteerd. Het geluid weerkaatst er zo mooi tussen de bossen dat het hem inspireert.
En toen wist je: dat is een geweldig beeld om iets abstracts zoals muziek naar tv te vertalen?
SOMERS: Absoluut, dat was de uitdaging van deze documentaire. Ik was ook altijd op mijn hoede om de documentaire toegankelijk te houden. Als Bert in zijn uitleg iets te technisch werd, mocht ik hem altijd vragen om zich te verduidelijken. We filmden hem onder meer terwijl hij samen met zijn kwartet, met Dado Moroni, Dre Pallemaerts en Philippe Aerts, het nieuwe nummer Sundown in de vingers probeert te krijgen. Dat bleek niet eenvoudig, en het levert boeiende beelden op. Zo hebben de artiesten hun eigen codetaal, zoals ‘in dit stuk gaan we van Fernand naar Emil’: we gaan van F naar E. Het is een proces van aftasten. Zijn bassist omschrijft Berts muziek als volgt: ze ligt gemakkelijk in het gehoor, maar is in feite complex om te spelen.
Waarom heb je eigenlijk voor Bert Joris gekozen?
SOMERS: Hij is een prachtige muzikant en toch een goed bewaard geheim, een musician’s musician zoals ze zeggen. Zijn naam doet geen belletje rinkelen bij het grote publiek, maar roept wel veel respect op bij collega-artiesten. Die lyrische trompet in Wat een fijne dag van Raymond van het Groenewoud bijvoorbeeld, dat is Bert. Ik kende hem wel al langer, maar ik heb hem als artiest pas echt ontdekt op Jazz Middelheim vijf jaar geleden.
Je rondt de zoektocht naar Sundown ook af met de uitvoering ervan op Jazz Middelheim.
SOMERS: Ja, daar brengt Bert Sundown met het Brussels Jazz Orchestra. Hij speelt vaak met en componeert voor dat orkest, dat nu ruime erkenning krijgt voor zijn werk aan de Oscar-winnende soundtrack van The Artist, al staan ze internationaal al langer hoog aangeschreven. Op Jazz Middelheim brachten ze vorig jaar een uitvoering van Sundown waarvan de doorgaans ingetogen Bert Joris zichtbaar aangedaan is. Doorheen de beelden van het optreden tonen we even opnieuw Bert in zijn boom, als een droombeeld dat het hele creatieve traject van de song in enkele seconden vat.
HANS VAN GOETHEM
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
