Intiem worden met een Bulgaarse vrachtwagenchauffeur die surplacet door uitsluitend onderweg te zijn? In de cinema kan alles. Regisseur Peter Triest en cameraman Renaat Lambeets volgden Petar Doychev op zijn eindeloze reis door een Europa van snelwegen, bruggen en baanrestaurants. Vrouw en kind ziet hij voornamelijk tijdens het videobellen. Ze zijn het beu pixels te zijn. Met elke afgelegde kilometer verdiept de kloof. Hij die er als kind van droomde ruimtevaarder te worden, vermaalt om de twee jaar genoeg kilometers om de maan te bereiken. Geen betoverende zonsondergang, machtige bergreus of feeëriek sneeuwlandschap krijgt de droefenis nog uit zijn botten. Sneeuw betekent trouwens dat de sneeuwkettingen op moeten en zijn gevaarte telt meer wielen dan een mens vingers. Je zou er zo een politiek verhaal aan kunnen ketenen: Petar de rijslaaf van de Europese economie. Weersta die verleiding. Inhoudelijk is deze documentaire na een poos een tikje eentonig, grafisch blijft ze tot op het einde sterk. Zowel in Petars petieterige leefruimte als in het betonnen nergensland dat hij maar blijft doorkruisen zit een vreemdsoortige schoonheid en poëzie.
Peter Triest (vanaf 14.12 in de bioscoop)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
