2013

Het was een vreemd toeval. In de week dat we een special uitbrachten met een top 60 van de meest memorabele tv-series aller tijden, ging op televisie een programma van start dat net het tegenovergestelde is van alle fictietoppers uit die lijst: 2013, een docusoap die helemaal om echte mensen draait en ook volledig gefilmd is door diegenen die eraan meedoen en niet door een professionele cameraploeg.

Het lijkt een beetje de tv-versie van crowdsourcing of een goedkope manier om het programmaschema gevuld te krijgen, maar 2013 wil natuurlijk in de eerste plaats een beeld van het leven in Vlaanderen van vandaag schetsen aan de hand van de ervaringen van tien landgenoten in het afgelopen jaar. Tien willekeurige maar interessante Vlamingen die allen samen een dwarsdoorsnede van de bevolking moeten vormen, van Nike-baas Tom over nieuwbakken Heuvelland-burgemeester Marc en profwielrenner Pieter tot schrijnwerker Orry, een aanstaande vader die samen met zijn vriendin in een chaletpark woont. Zij filmden de afgelopen maanden hun leven, en in 2013 worden chronologisch de beste fragmenten achter elkaar gezet, zonder commentaarstem.

In de eerste aflevering moesten het jaar en de bijbehorende verhalen logischerwijze nog wat op gang komen, en was het even aftasten waar het allemaal heen zou gaan. Toch waren er al een hoop mooie scènes te vinden: het keukentafelgesprek tussen Marc en zijn vrouw bijvoorbeeld over het kranteninterview waarin de vorige burgemeester van Heuvelland, Bernard Heens, zijn wantrouwen over zijn opvolger uitsprak – een tranche de vie uit politiek Vlaanderen op zijn smalst. Of de scène in de woonkamer bij Pieter thuis, die over zijn wielercarrière werd geïnterviewd door Steffi, zijn vriendin en tevens pr-verantwoordelijke van de fanclub van de coureur.

Het ontroerendste verhaal was echter dat van Orry en zijn hoogzwangere vriendin, die in de eerste maand van het jaar meteen een nieuw lid van hun gezin mochten verwelkomen. Orry leek bij het begin een bron van comic relief in de reeks, met zijn goedbedoelde maar nogal ongelukkige advies aan zijn bevallende vriendin (‘Hoe meer je afziet, hoe groter het plezier achteraf is’) en zijn keuze om de gynaecoloog te verblijden met foto’s van de pas ingerichte chalet. Maar de stemming sloeg om toen enkele dagen na de geboorte bleek dat er iets mis was met het hart van de boreling, en Orry zich afzonderde om alleen tegen de camera zijn angst te verwoorden – omdat hij in het bijzijn van zijn vriendin niet wilde laten zien hoe ongerust hij was. ‘Dat is er nog maar juist’, zei hij stilletjes. ‘Dat je dat zo graag kunt zien.’

Niet alles in de eerste aflevering van 2013 was zeker even memorabel of sterk, maar in die paar momenten had ik toch het gevoel dat de docusoap iets kan worden dat ik graag zal zien.

*** Elke maandag, 21.05 – VIER

DOOR STEFAAN WERBROUCK

HET ONTROERENDSTE VERHAAL WAS DAT VAN ORRY EN ZIJN ZWANGERE VRIENDIN. IN DIE MOMENTEN HAD IK HET GEVOEL DAT 2013 IETS KAN WORDEN DAT IK GRAAG ZAL ZIEN.