Sarah & Charles sprongen dit jaar uit de band met wervelende kortfilms en mature installaties. Doorbraak van een Belgische body double met aanleg voor grondigheid.

Deze zomer verraste het Hasseltse Z33 met een opvallende expo, de eerste solotentoonstelling van een Brussels stel met gevoel voor drama en strakke spanningsbogen. The Suspension of Disbelief was een groots opgezet geheel van kloeke installaties en zorgvuldig gemaakte kortfilms. In de traphal van het museum hing een gigantisch showgordijn te glinsteren. Het gaf meteen een leuke Las Vegasfeel aan de expo, die verder bol stond van de input uit andere disciplines. The Suspension of Disbelief slaat op het mechanisme waarmee we fictieve gebeurtenissen voor waar aannemen. Geen toeval, want Sarah Deboosere (32) en Charles Blondeel (34) zitten graag tussen de plooien van de werkelijkheid. In hun laatste kortfilm stapt de hoofdrolspeelster abrupt uit het decor. En net zo plots slaat de filmcrew aan het dansen in een okergele setting.

Je merkt al van ver dat de projecten van het tweetal complex zijn. En dat ze tijd vergen. ‘We hebben twee jaar aan die expo in Hasselt gewerkt’, zegt Charles Blondeel. ‘Op twee prints na was alles nieuw. We hadden ook talloze maquettes gemaakt, zodat we goed konden zien hoe ons werk in de ruimte zou functioneren.’ Voor half werk hoef je het duo niet uit bed te bellen. Grondig is het kernwoord, en dat betrof in Z33 ook de setting. ‘Tijdens de opbouw hebben we maar meteen alle valse wanden weggehaald. Op die manier werd de oorspronkelijke architectuur weer zichtbaar. Het hele proces nam zes weken in beslag.’ Ongebruikelijk lang, al zag je op de expo het zweet bij wijze van spreken nog in plasjes op de grond liggen.

Hoe zijn de rollen verdeeld in een oeuvre dat vol techniek, materiaal, drama, acteurs, dansers, muziek, kleren en make-up zit? Zijn Charles en Sarah twee individuen die elk hun eigen ding doen, of zijn ze zoals andere duo’s een onlosmakelijk geheel? ‘Er is geen duidelijke taakverdeling’, vindt Charles. ‘Ideeën gaan heen en weer tot ze rijp zijn. Voor ons is werk een langzaam proces, wat ons toelaat met verschillende projecten tegelijk bezig te zijn.’

Als kunstenaars zijn Sarah & Charles een lichaam met twee hoofden en acht ledematen. Maar ook Siamese tweelingen krijgen het soms aan de stok met elkaar. ‘We discussiëren veel en geven continu tegengas. Eigenlijk zijn we het haast altijd oneens. Maar dat vinden we niet erg. We ervaren dat juist als constructief.’

Kunstenaarsduo’s zijn merkwaardige gevallen. Zonder elkaar zouden sommigen verpulveren. Mét elkaar zijn ze doorgaans één kunstenaar met één merknaam en één stem. ‘We waren eerst een stel. Pas later werden we een kunstenaarskoppel’, legt Blondeel uit. Sarah Deboosere gooit wat kleur op het plaatje: ‘We hebben elkaar al dansend ontmoet, in een zaal vol mensen. Vijftien jaar geleden is dat ondertussen.’

Ook dat dansen kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Een tijdlang maakte Charles deel uit van het performancecollectief Poni. Ondertussen is dat opgedoekt, maar ze werken nog steeds nauw samen met mensen van toen. Poni-makker Lieven Dousselaere schreef de muziek voor de kortfilm Props for Drama, Suspension of Disbelief. Elders leveren theatermakers Diederik Peeters en Kate McIntosh van het platform Spin gespeelde of gesproken bijdragen. Het dansen zorgde recent ook voor een opmerkelijke lichtheid: van de krakend frisse choreografie in The Suspension of Disbelief werd vrijwel iedereen vrolijk. Maar met luchtigheid kom je niet zomaar weg in kunstland. Ernst is de norm, en daarvan afwijken doen alleen de lefgozers.

De afgelopen jaren waren Sarah & Charles her en der te zien met werk over afscheid en melancholie. ‘We hadden best een somber oeuvre’, beamen ze. ‘Zo kwamen we twee jaar geleden naar buiten met Overcast, een installatie met een kinderkamer aan het einde van een gang. De kamer baadt in een artificieel, grauw maanlicht. Er heerst een donker sfeertje. Hoe dichter je het beeld van het kamertje nadert, hoe donkerder het wordt.’ Somber is in dit geval een understatement. Noem Overcast gerust huiveringwekkend, doods zelfs.

Het tweetal onderzoekt drama en vindt daarvoor stof in de meest uiteenlopende hoeken – droevige zowel als vrolijke. Wat The Suspension of Disbelief in elk geval bewees, was dat Sarah & Charles met kosmopolitisch werk op de proppen kunnen komen. Hun films en installaties ambiëren aanmerkelijk meer dan een toonmoment onder de kerktoren. Het werk kan bogen op een ijzeren gestel, wat maakt dat het in om het even welk museum waar ook ter wereld uit de band kan springen.

DOOR ELS FIERS