‘Yummy’: Vlaamse zombiefilm met weinig geld, maar veel goesting

Lars Damoiseaux verdwaalt in Yummy tussen smaak en wansmaak en vindt een plek waar zombies en cosmetische toeristen elkaar rauw lusten.

Omdat A Team Productions, de producenten van de ‘eerste Vlaamse zombiefilm’ die eerder Patser en Torpedo lanceerden, vreesden dat brandende piemels en liters nepbloed niet door filmcritici gesmaakt zouden worden, kon Yummy op voorhand enkel op aanvraag bekeken worden in het thuisbioscoopje van de filmverdeler. Iedere cineast zou bij de gedachte aan een persvertoning op klein scherm steigeren, maar Lars Damoiseaux blijkbaar niet.

Afgaand op zijn langspeeldebuut over een koppel dat naar een Oost-Europese schoonheidskliniek trekt, een apocalyptisch zombieland dat hij al in 2016 in zijn kortfilm Patient Zero schetste, lijkt de Nederlandse Antwerpenaar gepokt en gemazeld in trashy videotheekhorror. Zijn gruwelkomedie is in dezelfde gore smurrie gedoopt als het postapocalyptische The Toxic Avenger, een VHS-klassieker die Troma Entertainment in 1984 met weinig middelen maar veel durf en goesting maakte.

Ook Yummy profiteert van die beproefde aanpak. Damoiseaux compenseert het bescheiden budget (vijfhonderdduizend euro) en verdoezelt de knullige effecten met zieke verbeelding, een slimme cameravoering en tonnen bloed, kots en organen. Ook Maaike Neuville en Bart Hollanders laten hun ego los om hun cartooneske personages – de rondborstige Alison en haar vriend Michael, een pantoffelheld met een zwakke maag – gortdroog en met de nodige slapstick te vertolken. Benieuwd hoe besmettelijk deze ziekelijke zombiefilm is en hoeveel tripjes naar Tromaville A Team nog in petto heeft.