Een duik in de onvoorspelbare carrière van de eigenzinnigste komiek van Hollywood.
De feiten
Adam Sandler heeft een uniek talent: zelfs al lost hij de grootste bagger, het verandert in box-officegoud. Al van het begin kon hij cashen met zijn typetje van puberale neuroot. Eerst bij Saturday Night Live, later met geestige, intussen niet meer zo woke bigbudgetkomedies zoals Billy Madison (1995) en Happy Gilmore (1996). Na tien jaar in de showbizz richtte hij zijn eigen productiehuis op: Happy Madison Productions.
En dat brengt nu op Netflix Leo uit, Sandlers eerste geanimeerde musical met hemzelf in de hoofdrol, als een 74-jarige hagedis. Sandler pende een coming-of-age neer waarin een reptiel dat een existentiële crisis doormaakt (en allicht ook zingt) zijn bucketlist wil afvinken. De productie valt op in de categorie nepotisme. In de cast: Sandlers vrouw Jackie, zijn dochters Sunny en Sadie en vrienden Nick Swardson en Rob Schneider, die elk overigens al in tien à twintig Sandler-films opdoken. Het is tekenend voor de acteur die altijd al zijn zin kreeg.
Die eigengereidheid heeft een zelfdestructief kantje. In 2002 bracht Sandler met zijn toen nog piepjonge productiehuis zijn tot op heden bizarste film uit: Little Nicky. Hij speelde Nicky, de zwakzinnige zoon van Satan met een spraakgebrek, Harvey Keitel was Beëlzebub, Quentin Tarantino een blinde priester en Ozzy Osbourne een vleermuisetende demon. Berucht is de scène waarin Hitler een ananas in zijn kont geduwd krijgt. En het vreemdste van al: twee jaar later zette Sandler een van de beste prestaties van zijn leven neer in Punch Drunk Love (2002) van Paul Thomas Anderson. Alsof er niets gebeurd was. Om daarna weer rotzooi als Eight Crazy Nights (2002) uit te brengen.
Dat stramien herhaalt zich. Iedere film waarin je een glimp van zijn talent opvangt, moet hij beantwoorden met een agressief slechte komedie. Maar als het transfobe misbaksel Jack and Jill (2010) de emmer vulde, dan liet Pixels (2015) hem overlopen. Die film werd zo slecht bevonden dat in de media grafredes voor Sandlers carrière opdoken. Op zijn tombe: de misogyne en racistische shtick van het manchild pakt niet meer.
Maar Sandler bleek onsterfelijk. In 2014 sloot hij een miljoenendeal met Netflix, dat hem een exclusiviteitscontract en vier filmproducties beloofde. Naast The Ridiculous 6 (2015) kwamen er geen duizelingwekkende laagtes meer. Met Uncut Gems (2019) van de Safdie-broers zette hij zichzelf opnieuw op de kaart als serieuze acteur. En dit jaar viel You Are So Not Invited to My Bat Mitzvah (2023) in de smaak. Opvallend: ook in die film gaf hij zijn hele gezin een job. Het lijkt erop dat Netflix Sandler eindelijk heeft doen uitgroeien van puber tot pater familias – en nu een reptiel.
De trivia
– Adam Sandler beloofde dat als hij géén Oscar voor Uncut Gems zou winnen hij opzettelijk een afschuwelijke film zou uitbrengen om ons terug te pakken. We wachten nog steeds in angst af.
– De acteur heeft de nare gewoonte om wereldsterren mee te nemen in zijn vernielingsdrang. Zo liet hij Al Pacino in Jack and Jill (2011) het mensonterende nummer Dunkaccino uitvoeren.
– Sandler ging in 2022 in therapie om slechte reviews een plaats te geven: ‘Ik waarder nu het talent van andere mensen in plaats van ermee te concurreren.’
– Als Sandlers carrière alsnog sterft, kan hij dankzij TikTok starten als mode-icoon. Daar verving ‘Adam Sandler Summer’ (een look met oversized T-shirts en basketbalshorts) ‘hot girl summer’.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
