Hoe een VHS-tape van een Zuid-Afrikaanse E.T.-rip-off meer dan 80.000 dollar opbracht.
De feiten
Het begon allemaal met een video van Red Letter Media, een productiehuis en YouTube-kanaal gerund door drie nerdy filmmakers met als voornaamste wapenfeit een zeventig minuten durende videorecensie van Star Wars: Episode I: The Phantom Menace. Eind vorig jaar waagden ze zich aan een experiment om de absurditeit van de groeiende VHS-verzamelmarkt aan te tonen, nadat iemand 75.000 dollar had neergeteld voor een exemplaar van Back to the Future. De filmmakers besloten 104 kopieën van de film Nukie te vernietigen met een houtversnipperaar om vervolgens hun enige resterende en dus plots zeldzame exemplaar te verkopen via eBay. Een stunt die hen 80.600 dollar opleverde die ze netjes aan het goede doel schonken, maar die vooral demonstreerde hoe het spel van vraag en aanbod gemanipuleerd kan worden.
Al was er nog een neveneffect: plots is er interesse in Nukie, een vergeten Zuid-Afrikaanse fantasyfilm uit 1987 over Nukie en Miko, twee buitenaardse wezens die neerstorten op aarde, respectievelijk bevriend raken met een paar Zuid-Afrikaanse kinderen en een pratende chimpansee, gevangen worden genomen door een geheime Amerikaanse organisatie en elkaar via telepathie proberen terug te vinden. Veel informatie is er niet, maar afhankelijk van de bron valt de film het best samen te vatten als ‘een heel rare rip-off van E.T.’, ‘een van de slechtste films ooit gemaakt’, ‘zo verschrikkelijk dat je op het einde spontaan begint te huilen’ of ‘een film die ervoor zorgt dat je je eigen ogen opeet en dankbaar bent voor de pijn’. Om maar te zeggen: die 80.600 dollar valt op geen enkele manier te verantwoorden. In een rechtvaardige wereld zouden eigenaars van een Nukie-tape net een financiële compensatie moeten krijgen.
Het ergste is: Nukie had blijkbaar nog slechter kunnen zijn. Dazed spoorde onlangs Michael Pakleppa op, de regisseur die samen met Sias Odendaal verantwoordelijk is voor de film. Iets dat hij zich nog steeds beklaagt. De opnames waren namelijk behoorlijk traumatiserend. De alienkostuums waren zo klein dat er enkel kindacteurs in pasten die om de drie minuten flauwvielen, het special-effectsteam raakte vermist en Pakleppa dacht naar eigen zeggen ‘dat hij ging sterven’ toen hij een eerste montage te zien kreeg die grotendeels bestond uit een racistische dialoog tussen een non en een helikopterpiloot en nauwelijks aliens bevatte. Waarna hij negen maanden extra kreeg om zonder budget toch nog iets van de film te maken. Dat is niet gelukt. Dat gezegd zijnde: wij zouden grof geld betalen voor een tape van die eerste versie.
De trivia
– Red Letter Media verwoest wel vaker films. Met vuur, geweren of bowlingballen, bijvoorbeeld.
– De opbrengst van de Nukie-tape werd verdeeld onder het St. Jude Children’s Research Hospital en de Wisconsin Humane Society. Vermoedelijk de enige fans van de film.
– Ondanks zijn trauma deed Michael Pakleppa dapper verder als filmmaker. Angels in Notting Hill, zijn laatste worp, wordt omschreven als ‘een mix van Disney en David Lynch’. Het is niet helemaal duidelijk of dat een compliment is.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
