De animatiefilm The Super Mario Bros. Movie is momenteel volop records aan het verbreken, maar dertig jaar geleden verscheen een iets minder succesvolle adaptatie over het besnorde gameicoon.
Het speelt zich af in een dystopische wereld
U associeert Super Mario allicht vooral met vrolijke figuurtjes, kleurrijke paddenstoelen en doldwaze avonturen. Ideaal bronmateriaal voor een leuke familiefilm, dus. Dat was buiten regisseurskoppel Rocky Morton en Annabel Jankel gerekend, die een dystopische cyberpunkfilm besloten te maken met grimmig geweld, bruine zwammen, nazi-achtige hagedissen en een verlaten cementfabriek als voornaamste filmset. Het was niet helemaal duidelijk wat dat met Super Mario te maken had.
Het plot is nogal verwarrend
De basis blijft trouw aan het spel: Mario en Luigi dienen een onschuldige vrouw te bevrijden uit de handen van haar ontvoerders. De rest is moeilijker uit te leggen. Zo blijkt Daisy, de vrouw in kwestie, een afstammeling van dinosaurussen en belanden de loodgieters in een parallel universum genaamd Dinohattan. Verder zijn er subplots over politieke revoluties, corruptie binnen de politie en personages die in slijm dan wel grijnzende reptielen veranderen. Mamma mia.
Dennis Hopper speelt een Tyrannosaurus rex
Of in ieder geval een humanoïde dinosaurus met geblondeerd piekjeshaar die Dinohattan leidt als een ware dictator, modderbaden neemt en af en toe Gene Simmons lijkt te cosplayen. Volgens een recensie van The New York Times lijkt hij ‘alarmerend comfortabel’ in de rol van King Koopa.
De opnames waren een ramp
Dat de film een gigantische flop zou worden, viel enigszins te voorspellen. Ondanks een budget van 48 miljoen dollar, verliepen de opnames amateuristisch. Het script werd continu herschreven. Het was een komen en gaan van cast- en crewleden. (Op een gegeven moment zou Arnold Schwarzenegger Koopa spelen en Tom Hanks Luigi.) Dennis Hopper was pissed. En Bob Hoskins en John Leguizamo, de acteurs die uiteindelijk Mario en Luigi speelden, dronken uit ellende whisky tussen de takes. Zelfs de makers wilden Super Mario Bros. liefst zo snel mogelijk vergeten.
Het werd alsnog een cultfilm
Zoals wel vaker gebeurt met belachelijk slechte films, wordt ook Super Mario Bros. intussen omarmd door postironische kijkers die de chaos net appreciëren. Gamesite Polygon noemde de film onlangs ‘raarder, viezer, gedurfder, amusanter en beter’ dan de nieuwe animatiefilm, de special effects worden plots baanbrekend bevonden, een documentaire getiteld Trust the Fungus: Bob-Omb to Cult Classic is in de maak en regisseur Rocky Morton wordt geregeld gevraagd om speciale vertoningen in te leiden. Wat hij weliswaar consequent weigert ‘omdat hij niets positiefs over de film te zeggen heeft’.
Super Mario Bros.
De versie uit 1993 wordt op 10.05 vertoond in KaskCinema.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
