Vier tips voor het festival van Cannes (maar dan in Elsene)

U was verhinderd voor het filmfestival van Cannes? Pas de souci! Cinematek en Flagey hernemen de (bijna) volledige selectie van de Quinzaine des Réalisateurs, het parallelle festival dat eerder Scorsese, Herzog, Fassbinder en de Dardennes ontdekte. Vier toppers die uw cinefiele polsslag beslist de hoogte injagen.

Mandy

Hallucinogene bloedballetten, demonische bikers met bijlen, een satanische sekteleider én Nicolas Cage die als wraakengel met dienst zijn gezicht in de meest manische poses trekt. Nadat regisseur Panos Cosmatos eerder Sundance in de fik had gestoken, deed hij ook de Croisette daveren met deze uitzinnige gruweltrip die deels in de Ardennen werd gedraaid en alle cultmeters tilt doet slaan. Met een elektronische soundtrack van wijlen Jóhann Jóhannsson.

Leave No Trace

In 2010 leverde indieregisseuse Debra Granik een van de beste films van het jaar af met Winter’s Bone, het suspensedrama dat de carrière van ene Jennifer Lawrence lanceerde. In Leave No Trace verkent ze opnieuw de zelfkant van de Amerikaanse maatschappij, in het kielzog van een vader en diens tienerdochter die in de bossen rond Portland trachten te overleven. Welkom in de jungle van hedendaags alt-Amerika.

Mirai

Ghibli-keizers Hayao Miyazaki en Isao Takahata mogen dan respectievelijk op rust en overleden zijn, de kwalitatieve Japanse anime is nog altijd springlevend. Dat bewijst Mamura Hosada met deze hartverscheurende film over een vierjarig jongetje dat een nieuw zusje krijgt, een gebeurtenis die zijn wereld – zijn gefantaseerde én zijn echte – danig op haar kop zet. Complexe eenvoud en eenvoudige complexiteit, u geserveerd door de maker van Wolf Children en The Boy and the Beast.

Climax

Irréversible, Enter the Void, Love… Geen regisseur die u zo wellustig meesleurt naar de darkroom van de condition humaine als Gaspar Noé. Ook in zijn nieuwste trip houdt het Franse enfant terrible zich niet in. Negentig minuten lang bent u getuige van een groep dansers die zich royaal te goed doet aan drugs, waarop een decadent feestje losbarst dat u zich nog lang zult heugen. Of u dat nu wilt of niet. Tune in, turn on, get crazy, met dank alweer aan het bedwelmende camerawerk van notre compatriote Benoît Debie.