Van Palestina tot Mexico: zeven aanraders voor wereldfilmfestival Mooov van directeur Marc Boonen

Op het Mooov Filmfestival staan Indische cinema, animatie, familiefilms én vrouwelijke regisseurs in de kijker. Artistiek directeur Marc Boonen selecteerde voor u alvast zeven must-sees.

An Elephant Sitting Still (Hu Bo)

Wie houdt van dramafilms met net dat beetje extra, kan uitkijken naar An Elephant Sitting Still. In deze Chinese langspeelfilm toont regisseur Hu Bo ons het leven van vier personages die vechten om de harde realiteit te verduren. Zo verliest Wei Bu zijn levenslust nadat hij zijn broer per ongeluk levensgevaarlijk verwondt, vreest de oudere Wang Jin dat hij terecht zal komen in een rusthuis en sukkelt scholier Huang Ling in een relatie met een directielid op haar school. Wanneer ze vernemen dat er in de stad Manzhouli een olifant leeft die roerloos neerzit en de problemen in de wereld aan zich voorbij laat gaan, raken ze volledig in de ban van het mythisch wezen.

MARC BOONEN: ‘Grijze tinten domineren het debuut van Hu Bo, waardoor An Elephant Sitting Still zich volledig in hopeloosheid waant. In een tijdskader van slechts vierentwintig uur confronteert de regisseur ons met geweld, sterfgevallen en het moedeloze bestaan. Toch laat Hu Bo een sprankje hoop toe in zijn film en slagen de personages er ondanks alle leed in om liefde te vinden in het leven. Helaas is An Elephant Sitting Still meteen het laatste werk van Hu Bo, aangezien de regisseur op 29-jarige leeftijd zelfmoord pleegde. Dat je deelgenoot mag zijn van deze film ervaar je dan des te meer als een zege.’

Jinpa (Pema Tseden)

Even blijft het filmfestival in de Chinese sfeer met Jinpa. Daarin neemt regisseur Pema Tseden ons mee naar een hooggelegen plateau waar de excentriek uitziende vrachtwagenchauffeur Jinpa schapen vervoert. Wanneer hij een lift geeft aan een vreemdeling met dezelfde naam, ontdekt Jinpa dat hij op weg is om de moordenaar van zijn vader om te brengen. Dat de regisseur ons doet twijfelen of de twee dezelfde personen zijn, maakt van Jinpa een intrigerend drama.

BOONEN: ‘Alsof een hooggelegen plateau als locatie al niet maf genoeg is, loopt de hoofdpersonage daar rond in een leren jasje met een zonnebril op zijn neus. Dat Jinpa eruit ziet als een rockster, maar non-stop luistert naar de Tibetaanse versie van O Sole Mio , maakt van hem een echte weirdo. Wanneer er dan plots een ander personage opduikt van wie je kan twijfelen bestaat of hij Jinpa is, wordt het echt een origineel verhaal waar je achteraf nog op kunt kauwen.’

Nuestro Tiempo (Carlos Reygados)

Voor Nuestro Tiempo trekt het festival naar Mexicaanse bodem. Daarin volgen we het verhaal van Juan en Ester die samen met hun kinderen op een ranch dichtbij Mexico-stad wonen. Juan, die dicht en vechtstieren fokt, heeft een open relatie met Ester. Wanneer zij gevoelens krijgt voor Phil, een Amerikaanse paardenmenner, wordt hun relatie echter uitgedaagd.

BOONEN: ‘Dat Carlos Reygados verkiest om met niet-professionele acteurs te werken, is niets nieuws. Wat fascinerend is, is het feit dat hij nu samen met zijn vrouw de hoofdrol op zich neemt in Nuestro Tiempo. De manier waarop zij het verhaal vertellen in combinatie met het prachtige camerawerk maakt emotionele gevoelens los. Dat is dan ook de kracht van goede cinema: een film die je raakt zonder dat je jezelf in die situatie bevindt.’

The Third Wife (Nguyen Phuong Anh)

Een historisch epos mag niet aan het festival ontbreken. The Third Wife speelt zich af in de negentiende eeuw en volgt het veertienjarig meisje May dat de derde vrouw wordt van de veel oudere grootgrondbezitter Hung. Pas als ze een mannelijke nakomeling baart, wordt ze van belang. Het is dat patriarchale maatschappijmodel waarop regisseuse Nguyen Phuong Anh (aka Ash Mayfair) kritiek uit.

BOONEN: ‘Ik ben een liefhebber van goede slow cinema en The Third Wife is dat zeker. Het leven van May als onderdrukte vrouw is een schrijnend verhaal, maar filmisch zo mooi. Het zijn niet de dialogen, maar de blikken van de personages die zoveel meer zeggen dan op het eerste zicht lijkt. Daarbovenop heeft het debuut van Nguyen Phuong Anh sensuele, maar ook brutale en choquerende elementen. Kortom, een echte must-see film die tijd nodig heeft om te bezinken.’

Sibel (Guillaume Giovanetti, Cagla Zencirci)

Meer sterke vrouwen in deze Turkse slotfilm, die een stom geboren jonge vrouw volgt. Ze woont met haar vader en zus in een dorpje in de bergen aan de Zwarte Zee en communiceert in een oude, gefloten taal. Haar dorpsgenoten mijden haar, maar dan ontmoet Sibel een man op de vlucht, genaamd Ali.

BOONEN: ‘Sibel gaat net zoals The Third Wife over de onderdrukking van de vrouw, maar is wat eenvoudiger. Telkens als Sibel naar huis gaat, wordt ze geconfronteerd met de patriarchale samenleving die haar verstoot. Toch slagen regisseurs Guillaume Giovanetti en Cagla Zencirci erin om een happy end aan het harde verhaal te breien. Het is de kracht van het meisje dat haar uit de penibele situatie haalt.’

Working Woman (Michal Aviad)

Met Working Woman schuwt het filmfestival de Metoo-problematiek niet. Deze Israëlische dramafilm van Michal Aviad toont hoe moeilijk het kan zijn om grensoverschrijdend gedrag te mijden. Zo werkt Orna (Liron Ben Shlush) bij een projectontwikkelaar en duurt het niet lang vooraleer ze opvalt bij haar baas. Ze weet zijn speelse toenaderingen af te wenden, totdat ze samen voor zaken naar Parijs vliegen.

BOONEN: ‘Working Woman is voor de volle honderd procent een Metoo-verhaal en past daarom perfect binnen het huidige tijdperk. De film brengt het mechanisme van grensoverschrijdend gedrag afschrikkend goed in beeld en toont dat het snel fout kan gaan. Door de sterke acteerprestaties van Liron Ben Shlush komt deze urgente film ook echt binnen.’

Tel Aviv On Fire(Sameh Zoabi)