Symmetrische shots, knallende kleuren en een voorliefde voor excentrieke personages in excentrieke outfits, bij voorkeur vertolkt door een plejade aan bekende Hollywoodkoppen. Geen filmmaker die zo’n herkenbare signatuur heeft als Wes Anderson, en daarop vormt Asteroid City – een scifi-dramady die zich afspeelt in een fictief Texaans woestijnstadje in de jaren vijftig – géén uitzondering. Het modieuze merk Wes Anderson doorgelicht aan de hand van zijn zes vaste medestilisten.
De cameraman: Robert Yeoman
Symmetrisch opgebouwde shots waarbij ofwel een enkel personage strak in het midden staat, ofwel meerdere personages een spiegelbeeld van elkaar vormen. Achtergronden die zo vlak ogen dat het lijkt dat je naar tableaux vivants kijkt waar een figuur uit springt. Een fel kleurenpalet dat de kostuums en sets extra in de verf zet. Plus: een statische camera die lineair naar links of rechts zwenkt. Het zijn formalistische fetisjen waaraan je de films van Wes Anderson meteen herkent, met dank aan huiscinematograaf Robert D. Yeoman. Die gaat al mee sinds Andersons debuut Bottle Rocket (1996) en is met Asteroid City aan zijn negende samenwerking toe, waarbij zijn naam enkel ontbreekt op de credits van de stopmotionfilms Fantastic Mr. Fox (2009) en Isle of Dogs (2018). Yeoman kreeg een Oscarnominatie voor zijn meticuleuze werk voor The Grand Budapest Hotel (2014) en blikte onder meer ook Drugstore Cowboy van Gus Van Sant, The Squid and the Whale van Noah Baumbach én – zelfs lichtkunstenaars moeten rekeningen betalen – Mamma Mia! Here We Go Again in.
De coscenarist: Roman Coppola
Zoals het een rechtgeaarde filmauteur betaamt, schrijft Anderson zijn films zelf. Daarbij laat hij zich zowel inspireren door bekende schrijvers – denk aan Roald Dahl voor Fantastic Mr. Fox of Stefan Zweig voor The Grand BudapestHotel. Of door bekende filmmakers zoals de Japanse meester Yasujiro Ozu voor The Royal Tenenbaums (2001), Indiaas filminstituut Satyajit Ray voor The Darjeeling Limited (2007) of The Graduate-regisseur Mike Nichols voor Rushmore (1998). Dat neemt niet weg dat Anderson, postmodern cinefiel par excellence, zich aan de schrijftafel liefst laat vergezellen. Zijn favoriete medefantast? Roman Coppola, zoon van New Hollywoodtitaan Francis Ford en broer van Sofia. Samen schreven ze de scenario’s van The Life Aquatic with Steve Zissou (2004), The Darjeeling Limited, Moonrise Kingdom (2012), Isle of Dogs, The French Dispatch (2021) en nu ook Asteroid City, films die schipperen tussen ernst en scherts, hunkeren naar een geromantiseerd verleden en focussen op disfunctionele familierelaties. Naast het verzinnen van excentrieke verhalen voor Anderson kruipt Coppola Jr. zelf ook regelmatig achter de camera. Zo draaide hij clips voor Paul McCartney, Mariah Carey, The Strokes en vele anderen, alsook de tv-serie Mozart in the Jungle.
De acteur: Bill Murray
Films van Wes Anderson herken je niet alleen aan hun rigide vorm. Als de affiche zoveel bekende Hollywoodsterren bevat dat je er een firmament mee kunt plamuren, is de kans groot dat de film uit de koker van de Texaanse maverick komt. Anderson heeft van bekende koppen opvoeren haast een olympische discipline gemaakt en een troep acteurs rond zich verzameld die altijd wel in een of andere rol opduiken. Goud gaat naar deadpan-koning Bill Murray, die conform de Andersoncanon van lach naar traan kan zappen zonder een spier te vertrekken, met negen titels op zijn cv, waarbij enkel de eerste – Bottle Rocket – en de laatste – Asteroid City – ontbreken. Zilver is voor Jason Schwartzman, die zijn debuut maakte in Rushmore en met Asteroid City aan acht zit. Brons, met zeven présences, is voor Owen Wilson, met wie Anderson aan de unief van Texas studeerde, zijn carrière begon en die ook Rushmore meeschreef maar er niet in acteerde. Andere habitués zijn Tilda Swinton, Ed Norton, Adrien Brody, Willem Dafoe en Jeff Goldblum, en met elke nieuwe film voegt Anderson wel een grote naam aan zijn acteurscollectie toe. Voor Asteroid City zijn dat Tom Hanks, Scarlett Johansson en Margot Robbie, een trio waarvan de meeste filmmakers enkel kunnen dromen.
De muziek: Alexandre Desplat & Randall Poster
Oude popsongs afstoffen om op strategische momenten de juiste toon te zetten: wat dat kunstje betreft moet je al Quentin Tarantino heten om Wes Anderson naar de kroon te steken. Als retrofetisjist liet hij The Kinks, Bob Dylan, Love, Françoise Hardy, Nick Drake, The Clash en The Zombies uit de jukebox knallen, daarbij geadviseerd door zijn music supervisor Randall Poster. De jongste jaren treedt ook originele filmmuziek prominenter op het voorplan, bij voorkeur die van Alexandre Desplat. De hyperproductieve fransoos componeerde muziek voor The Imitation Game en Argo, en voor de Harry Potter- en Twilight-franchises. Maar sinds Fantastic Mr. Fox maakt hij voor Anderson altijd plek vrij in zijn propvolle agenda. Desplat heeft inmiddels twee Oscars voor beste originele score op zijn schouw staan: een voor The Shape of Water én een voor The Grand Budapest Hotel, nog steeds Andersons grootste hit, met een recette van 163 miljoen dollar, ofwel dik het dubbele van nummer twee The Royal Tenenbaums, voor velen evenwel nog steeds zijn beste film.
De kostuumontwerper: Milena Canonero
Zelf loopt Anderson steevast in een keurig maatpak gekleed, liefst in bosgroen of oker, maar ook zijn personages hebben een gesofisticeerd gevoel voor stijl. Verschillende grote modemerken, waaronder Lacoste, Gucci en Louis Vuitton knipoogden in hun collecties naar zijn piekfijn aangeklede couturefilms, terwijl Anderson op zijn beurt spots draaide voor H&M en Prada. Voor de pastelkleurige fiftiestruien en hoepelrokken van Asteroid City klopte Anderson voor de vijfde keer aan bij de legendarische Italiaanse ontwerpster Milena Canonero. Die ontwierp kostuums voor A Clockwork Orange, The Shining, Out of Africa en Marie Antoinette en won al vier Oscars, onder meer voor haar strak getailleerde werk voor The Grand Budapest Hotel.
De production designer: Adam Stockhausen
Elk frame van een Wes Anderson-film lijkt wel een schilderij, waarin decors en props een even prominente plek innemen als de personages. Vaak is het zelfs het production design dat de scènes aan elkaar rijgt en continuïteit creëert in zijn ambachtelijk vervaardigde poppenwereld uit hout, plastic, papier en textiel. Van het scoutskamp uit Moonrise Kingdom, over la douce France uit The French Dispatch, tot het woestijnstadje Asteroid City: Anderson stelde die kleurrijke mini-universums samen met Adam Stockhausen, zijn production designer die een Oscar won voor The Grand Budapest Hotel. Anderson is niet de enige die vintage de voorbije jaren hip heeft gemaakt, maar zijn invloed op interieurdesign kan niet worden onderschat. Denk maar aan het door Scalamandre ontworpen behangpapier met zebraprint dat hij bezigde in The Royal Tenenbaums, waarop het plots en vogue werd in allerlei hippe keten wereldwijd.
Asteroid city
Nu in de bioscoop.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
