Zalig idee voor een film, de geschiedenis van Belgiës beruchtste megadancing. Maar Zillion zindert minder dan je zou willen.
Er is op veel plaatsen wild gefeest op het einde van de zo zorgeloze jaren negentig. Maar het wildst en het decadentst ging het er in België in de Zillion aan toe. Tenminste, zo wil de legende het. En ook deze reconstructie van de opkomst en de ondergang van de controversiële Antwerpse megadiscotheek. Want regisseur en coscenarist Robin Pront is geen pretbederver.
De Zillion kwam uit de koker van Frank Verstraeten, in de film vertolkt door Jonas Vermeulen. De kleine computernerd met een reusachtige geldingsdrang pikt het niet dat discotheek Carré hem heeft buitengegooid en werkt een hypermoderne megadanstempel uit die de concurrentie omverblaast. Vanaf 1997 lijkt er in de Jan van Gentstraat in Antwerpen elk weekend een soort van Tomorrowland plaats te vinden, tot woede van de op hun slaap gestelde Antwerpenaren. Met evenveel beats, pepmiddelen en kermisattracties als het latere dancefestival maar een pak meer seks en porno en dealende Albanese portiers.
Voor bekend volk, mooie vrouwen en pikante acts zorgt Dennis Black Magic, de Limburgse pornokoning die Verstraeten eerder heeft geholpen met het witwassen van zwart geld. Verstraeten bewerkstelligt zijn eigen ondergang door zowat met iedereen ruzie te maken. In de film is dat inclusief een ontsporende miss België met wie hij samenwoont (gespeeld door Charlotte Timmers, die hier vorige week haar personage nog omschreef als ‘een optelsom van de vrouwen uit Franks leven’).
Er zijn meer dan genoeg decadente braspartijen, belastingontduiking, kleurrijke figuren en geweldige anekdotes voor een polderversie van The Wolf of Wall Street. Helaas verdrinkt het scenario in het materiaal. Proppen is niet altijd het beste idee. Vaak de kaart van de humor en de karikatuur trekken kan inderdaad een topfilm opleveren maar dan moet het er vaker boenk op zijn dan hier het geval is. Aan de dialogen was nog een beetje werk, aan de voice-over nog veel. Matteo Simoni is de enige acteur die voortdurend de balans vindt tussen show verkopen en voor zijn personage doorgaan. Zijn Dennis Black Magic is een attractie.
Zillion zindert dus minder dan je had gehoopt maar draai de volumeknop van de hoge verwachtingen naar links en je amuseert je zeker. Met het verhaal, met wat ondertussen al dancegeschiedenis is. Zoals Pront al heeft aangetoond in zijn debuut D’Ardennen kan hij de dancemuziek die de jaren negentig elektrificeerde als geen ander omzetten in opwindende filmscènes. Deze keer mag hij nog vaker loos gaan op de pompende beats van Tiësto, Push, Milk Inc. en Fiocco en op die momenten zindert de film wel. Na afloop is de goesting in een dancetrance groot.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
