Uit kwellingen en klootzakkerij puurde Perfume Genius een smeulend meesterwerk

Uit kwellingen en – zo biechtte hij vorige week in Knack Focus op – ook wat klootzakkerij worden Mike Hadreas’ songs geboren. Waarom is Set My Heart on Fire Immediately dan zo’n verrukkelijke plaat geworden?

Tien jaar geleden debuteerde Hadreas als Perfume Genius met Learning, een cluster van hoogsensitieve, kwetsbare pianobiechten waarbij hij de hardste prik uitdeelde met de song die zijn bekendste is geworden: Mr. Peterson, een empathische schets van een pedoseksuele relatie die in zelfmoord eindigt. Op Hadreas’ vierde plaat No Shape (2017) bleek die broosheid finaal verdampt. Stoutmoedig en triomfantelijk koketteerde hij met zijn homoseksualiteit, vanwege gegroeid tegenover het publiek, en privé het vredige geluk gevonden.

Nu weet de zanger-pianist ook dat er zelden aangrijpende kunst voortvloeit uit het stofzuigen van de mat of aaien van de hond. De driften en twijfels die Hadreas uit zijn dagelijkse leven weert, woelt hij dus met blote handen om wanneer hij aan het componeren slaat. Wie nauw luistert, zal horen hoe Set My Heart on Fire tikt op het ritme van die pendelbeweging, zwiepend van tevredenheid naar onrustig verlangen.

Is het u in de eerste plaats om de tunes te doen, dan zal uw aandacht evenmin verslappen. Ouverture Whole Life is bitterzoet als de beste Roy Orbison: gezwollen maar toch puur gezongen, klaaglijk bijna, onder een hemel van twinkelende pianotoetsen en door strijkers gestreeld. Een twanggitaar zorgt – niet voor het laatst – voor wat crunch. De boodschap van een antimidlifecrisis doet dat ook: ‘Half of my whole life is done/ Let it drift and wash away/ Shadows soften toward some tender light.’

Waarop de slinger al meteen de andere kant opslaat. Uit diffuus en rustiek snarenspel welt Describe op, een aanvechting om remmen los te gooien. Al mondt die dan wel uit in een coda zo sereen dat je weet: hoe groot ook de goesting naar wat dan ook, blindelings erachteraan loopt Hadreas niet meer.

Over de tijdelijke verzoening met zijn eigen lichaam – vanuit medisch maar vast ook sensueel oogpunt – komen we wat te weten in de subtiele popsong Without You en het theatrale Jason, in dat laatste via een omweg: de herinnering aan een onenightstand met een jongeman die nog niet in het reine was met zijn seksualiteit.

Zo kunnen we nagenoeg elke song roemen, maar de rand van deze pagina nadert onverbiddelijk. Op Set My Heart on Fire Immediately verzoent Perfume Genius toegankelijkheid met raffinement, luchtigheid met diepgang en duidelijkheid met mysterie – is het heerlijk huppelende On the Floor nu valse reggae of folky disco? Een smeulend meesterwerkje.