U gelooft dat de Queen een slang is? Dan is de nieuwe van Sons of Kemet wat voor u

Shabaka Hutchings toont zich met Sons of Kemet een slangenbezweerder die vastgeroeste conventies over geschiedenis en muziek losweekt en een ode brengt aan ongekroonde koninginnen.

Al sinds eind jaren negentig vertelt samenzweringtheoreticus David Icke het aan iedereen die het niet wil horen: de Queen is een reptiel. Volgens Icke behoort Elizabeth II, samen met de Rothschilds, de Rockefellers, 43 Amerikaanse presidenten, en – echt waar – Kris Kristofferson tot het Babylonische broederschap, humanoïde afstammelingen van ruimtedraken die duizenden jaren geleden de aarde koloniseerden en sindsdien de mensheid naar een totalitair slavenregime leiden. De New World Order, weet u wel.

Ook jazzsaxofonist Shabaka Hutchings vindt het Britse staatshoofd een slang. Een serpent dat slechts regeert en wordt geadoreerd bij gratie van haar stamboom, op de kap van uitgeperste kolonies, het bloed, zweet en tranen van de slavernij en de zuurverdiende centen waarmee haar onderhorigen de schatkist vullen. Shabaka steekt een middenvinger op: God save the queen, she ain’t no human being!

Sons of Kemet is het perfecte vehikel voor zijn radicale klaroengeschal. Saxofoon en klarinet (Hutchings), twee drummers (Seb Rochford en Tom Skinner), een tubaspeler (Theon Cross): een ongewoon kwartet met een ongewone jazzcocktail van Caribische feestritmes, Afrikaanse percussie en fanfareklanken uit New Orleans. In My Queen Is Mamie Phipps Clark en My Queen Is Anna Julia Cooper roert het viertal respectievelijk ook dub en techno door hun molotovmengsel. Beide tracks zijn opgedragen aan Afro-Amerikaanse academici die zich engageerden voor de armsten en zwaksten in hun gemeenschap. My Queen Is Angela Davis is een met grimmige dreiging doorweefde ode aan het Black Panthers-boegbeeld. Een achttiende-eeuwse Jamaicaanse verzetsstrijdster staat centraal in het zwoele My Queen is Nanny of the Maroons, en een losgeslagen drumtandem jaagt My Queen is Albertina Sisulu vooruit op de springerige cadans van de Zuid-Afrikaanse straatprotesten die ze als anti-apartheidsactiviste mee hielp organiseren.

Emancipatie, rebellie, anticonformisme: drie strengen die altijd in het DNA van de jazz hebben gezeten, maar door slangenbezweerder Shabaka Hutchings extra dik worden aangezet op een album dat vastgeroeste ideeën over zowel (on)gekroonde iconen als muziekgenres met succes losweekt.