Andrew Haigh laat je niet onberoerd met zijn spookverhaal annex queer romance All of Us Strangers, met Andrew Scott en Paul Mescal als twee rouwende en rollende geliefden.
Sommige films lijken wel een droom of een nachtmerrie. All of Us Strangers sluit dan weer eerder aan bij die vreemde maar niet onprettige tussenfase vlak voor je in slaap dommelt, wanneer de contouren van de werkelijkheid vervagen en je besef van plaats en tijd afzwakt.
Dat hij die sfeer kan oproepen, is misschien wel de grootste verdienste van Andrew Haigh, de vaandeldrager van de Britse queer cinema die terecht veel bloemen toegeworpen kreeg voor Weekend, 45 Years en Lean on Pete. Alleen sta je daar niet bij stil omdat zijn spookverhaal zo aangrijpend is en de laatste akte je hart verscheurt.
Het verhaal is losjes gebaseerd op een roman uit 1987 van de Japanner Taichi Yamada. De introverte, verlegen en eenzame filmscenarist Adam schrikt nauwelijks op wanneer hij, ter inspiratie, voor het eerst in decennia terugkeert naar zijn ouderlijk huis in een buitenwijk van Londen en daar zijn ouders aantreft. Dat is raar, want ze zijn dertig jaar geleden overleden in een auto-ongeluk. Bovendien zijn ze geen haar veranderd. Adam stelt er zich niet te veel vragen bij. Hij is blij te kunnen bijpraten bij een kop thee. Er is zo veel gebeurd in die dertig jaar. Maar bovenal is het een gouden kans om alsnog te vertellen en benoemen wat destijds nooit verteld en benoemd is. Adam kan zich bij zijn moeder outen als homoseksueel. Zijn vader kan betreuren dat hij er niet vaak genoeg was. Dat neemt niet ineens alle opgelopen trauma’s en opgestapeld verdriet weg, maar het heelt wel. Het speelt misschien zelfs een rol in Adams ontdooiing tegenover de geheimzinnige Harry, een van de weinige medebewoners van de sombere Londense woontoren. Zouden ze samen hun eenzaamheid kunnen vergeten? Een bijzondere rol is weggelegd voor The Power of Love van Frankie Goes to Hollywood.
All of Us Strangers is soms bijna sentimenteel, maar dat mag. Geen moment weet je met zekerheid waar de film naartoe gaat. Wat op papier vergezocht kon lijken, maken de vier acteurs warm en invoelbaar. Claire Foy (The Crown) en Jamie Bell (Billy Elliot) doen het uitstekend als de jong gebleven, feilbare ouders. Maar de meeste aandacht gaat naar Andrew Scott, de hot priest in Fleabag, en Paul Mescal, de jonge vader in Aftersun. Scott brengt de delicate hoofdrol tot een goed einde. En alleen al met de melancholie die hij met één blik kan overbrengen, gaat Mescal een grote carrière tegemoet, en hij kan meer dan dat. Hun aangrijpende samenspel is een van de redenen waarom je door All of Us Strangers glijdt als een spook door een muur.
