Ocean’s Eleven-alumni Matt Damon en Casey Affleck trakteren zichzelf met The Instigators op een kraakfilm zonder glamour, en zonder andere bedoelingen dan even te entertainen.
Voor het eerst sinds ze in 2002 beiden hun carrière een turboinjectie gaven met The Bourne Identity en vrienden voor het leven werden, werken Doug Liman en Matt Damon terug samen. De regisseur van de sf-hit Edge of Tomorrow en de filmster uit te veel films om op te noemen, wat te merken is aan zijn ondertussen grijze haren, wagen zich met The Instigators aan een werkmannenversie van Ocean’s Eleven.
Steven Soderbergh dompelde zijn komische kraakfilms in de glamour en glitter van Las Vegas, en maakte van George Clooney, Brad Pitt en een resem bekende collega’s benijdenswaardig coole, sympathieke en bekwame dieven. Doug Liman doet het tegenovergestelde op voorzet van de twee hoofdrolspelers die meespeelden in de Ocean-films: Matt Damon, die de film met zijn wapenbroeder Ben Affleck produceerde, en Casey Affleck, die het scenario grotendeels bedacht. Je krijgt geen glamour, geen exotische locaties en allesbehalve bekwame dieven, maar wel een pretentieloze kraakfilm met humor en actie.
In een Boston met morsige sneeuwplekken in de straten laten een depressieve vloerder (Damon) en een ex-gevangene met een alcoholslot op zijn brommer (Affleck) zich inhuren voor een overval op de corrupte burgemeester. Die onderneming loopt uiteraard verkeerd af, en de twee losers met een goed hart zijn op elkaar aangewezen om een politieleger, gehaaide misdadigers en machtige partijen van zich af te schudden. Tussen al de achtervolgingen en aanslagen door zullen ze een plan moeten bedenken om weer uit de miserie te raken. Vernieuwend is dat niet.
Met Ron Perlman, Michael Stuhlbarg, Paul Walter Hauser, Ving Rhames, Hong Chau, Alfred Molina en Toby Jones telt de cast heel wat vertrouwde gezichten en vaklui, maar in de praktijk draait het enkel om Damon en Affleck. In de beste traditie van de buddy movie bekvechten en kissebissen ze de hele tijd, hoe penibel de situatie ook is. Affleck krijgt de oneliners en wisecracks, Damon is komisch ernstig.
Het is even wennen aan de vibe, en de balans tussen spanning en humor zit niet altijd juist, maar geleidelijk aan geraak je wel in de film, onder meer dankzij de prima actiescènes. Onderhoudend, maar niet iets dat je per se moet hebben gezien.
