‘Sexuality’ van The Germans: van theatraal tot troosteloos

Op hun eerste album na de cultplaat Are Animals Different? presenteren The Germans zich niet alleen als een band van vele genres, maar ook als een beest met vijf ruggen. Luid de bel, het is vijf voor sexy time!

The Germans – Sexuality

Van alle Duitsers die we met The Germans in verband kunnen brengen – de voor de hand liggende krautrockers van Can even buiten beschouwing gelaten – steekt Klaus Kinski er bovenuit. De fetisjacteur van Werner Herzog was een onvoorspelbaar, driftig wezen. Slapende vulkaan het ene moment, diabolisch woelwater meteen erna. Manbeest en charmeur, primitief en gesofisticeerd. Een zelfverklaarde seksmaniak, ook. En daarmee bouwt het bruggetje naar de vierde van The Germans zichzelf.

Alle in elkaar verstrengelde dualiteiten waarmee het Oost-Vlaamse kwintet zichzelf de afgelopen tien jaar op de belpopkaart speelde werden voor Sexuality ontward, gestript en naakt op band vastgelegd met producer Micha Volders. Daarbij mochten de contrasten scherper en de muzikale variëteiten puurder. Zo is opener William een extatisch galopperende, tribale jungleboogie opgedragen aan William Onyeabor, de Nigeriaanse maestro van de afrofunk. Met het ambigue, zichzelf opvrijende That Was Months Ago volgen ze het door een bloedmaan verlichte spoor van labelmaatjes Flying Horseman en hun rock noir. Elementen die The Germans al eerder door hun Sauerkraut roerden, maar dit keer strakker afgebakend.

Zo bruin als op Are Animals Different? (2015) – één jam van veertig minuten – bakken ze het niet meer, en toch zijn ook hier twee tracks goed voor een speelduur van zestien minuten: Fine White C, dat herinnert aan de spookachtige psych van de Britse cultband Clinic maar dan midscheeps geënterd door Egyptische piraten, en Greek Flutes, bezwerende glampop met een zweem Roxy Music-decadentie.

Daarmee hebben we de meest theatrale, hitsige en zweterige momenten gehad. En what goes up, moet ook down komen. La Sexualidad is een nogal ontnuchterend orgelwalsje dat uit de serie Carnivàle geplukt lijkt, en Ambition biedt uitzicht op een postapocalyptisch braaklandschap in vijftig tinten troosteloos grijs.

The Germans zijn en blijven een groep van uitersten. Met Sexuality zouden ze ‘de celebritystatus en zelfpromotie willen uitdagen’, door zowel hun ugly als hun sexy kant te laten zien. ‘Man muß den Menschen vor allem nach seinen Lastern beurteilen’, zei Klaus Kinski. De mens moet men op zijn ondeugden beoordelen. Deugden kunnen namelijk gefaket worden, vond de acteur. Welaan dan: lekker verdorven, deze Germanen.