Postpunk met parlando? Met zijn opmerkelijke eerste langspeler vervult het Londense kwartet Dry Cleaning een behoefte waarvan u niet wist dat u ze had.
Dry Cleaning ontstond toen gitarist Tom Dowse, bassist Lewis Maynard en drummer Nick Buxton het beu waren om louter instrumentaal te jammen. Nergens vonden ze een zanger(es) die aan hun verwachtingen voldeed, tot ze hun vriendin Florence Shaw – een visueel artieste en docente met geen greintje muzikale ambitie – overhaalden om wat losse teksten te komen declameren terwijl zij speelden. Dat werkte dus.
Op de ep’s Sweet Princess en Boundary Road Snacks and Drinks (allebei 2019) palaverde Shaw doodgemoedereerd over haar dode kat, het huwelijk van prins Harry en Meghan Markle of hoe graag ze een nieuw standje wou proberen. Anne Clark met droge, sarcastische, absurde humor, en een inventief postrocktrio in haar rug.
Toch is wat Shaw steevast zo monotoon, bijna verveeld voordraagt nooit eenduidig. Haar knip-en-plakteksten sleept ze aan uit boekjes waarin ze alles noteert wat ze het noteren waard vindt: slogans, soundbites, conversatieflarden, wenskaartspreuken, haar eigen levenslasten. Uit die taalmozaïekjes spruit naast veel grappigheid ook commentaar op de routine van het/haar dagelijkse leven, of de pest van sociale incapabiliteit. Een context waarin een plompverloren regel zoals ‘ solutions for damp since 1971‘ om een of andere reden geweldig past.
De muziek dan. Dry Cleaning roert postpunk, new wave en artrock hoe langer hoe slimmer door elkaar. Dat tekent een verwantschap af met het contingent Amerikaanse groepjes dat zich begin jaren tachtig de verwezenlijkingen van Gang Of Four of The Fall toe-eigende. We denken dan heel precies aan de kunstige kliek in en rond Athens, Georgia: Pylon, Love Tractor, de hoekigste R.E.M. van 9-9 en Feeling Gravitys Pull.
Het gaat er dus zowel schril als strak aan toe, met veel prikke(le)nde gitaarlijnen, potige bas, constante stuwkracht. Mooi zo, want op de ep’s zijn nog enkele schaarse gevallen te horen waarin Dry Cleaning pijlsnel door de mand valt wanneer de muzikanten zomaar wat achtergrond voor Shaw bricoleren. Dat dreigt op New Long Leg maar één keer te gebeuren, in de meanderende slotsong Every Day Carry, maar die neemt daarna alsnog enkele scherpe bochten om dat goed te maken.
Wij daarentegen moeten het op het eind recht en kort houden. Vandaar: een van de strafste debuten van 2021.
Dry Cleaning – New Long Leg
Stream: Scratchcard Lanyard // Unsmart Lady // New Long Leg
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
