Ook in zijn vierde film laat John Wick gestileerde actie zien die weinig films kunnen evenaren

Qua verhaal stelt de nieuwe John Wick weinig voor. Maar vind maar eens een film met straffere actiescènes dan cultheld Keanu Reeves en regisseur Chad Stahelski in Chapter 4 serveren.

Er hangt meer vlees aan een door vier uitgehongerde Roemeense straathonden afgekloven bot dan aan het verhaal dat de actiescènes in John Wick: Chapter 4 aan elkaar moet lijmen. Wick moet voor zonsopgang aan de Sacré-Cœur in Parijs staan. En dat is het zowat.

John Wick is een rouwende ex-huurmoordenaar die sinds de executie van zijn hondje eindeloos veel huurmoordenaars vermoordt en alsmaar meer bonje krijgt met een misdaadsyndicaat dat alsmaar meer moordenaars op hem afstuurt. Film na film. Actiescène na actiescène. John Wick mag zeven keer door een auto omver gereden worden, feller beschoten worden dan het Russische kanonnenvlees dat Bachmoet moeten innemen of tientallen meters naar beneden storten, altijd krabbelt hij recht, klaar om nog meer te lijden en nog meer lijden te veroorzaken. De bij strakke pakken zwerende, donkere antiheld met een woordenschat die zich min of meer beperkt tot het extreem traag gegromde ‘kill them all’ past bij Keanu Reeves als friet bij mosselen.

Door het grote succes van de al negen jaar oude franchise was er ditmaal budget om à la James Bond de wereld af te reizen of de wereld in de studio na te bouwen. Opperschurk Marquis de Gramont, Bill Skarsgård uit It, gebruikt doodleuk de Salle Mollien van het Louvre als vergaderruimte. Een exclusief decor, leuk voor de kijker. Meer redenen heeft deze actiefranchise niet nodig. Dat is deel van de charme.

Barok, cartoonesk, belachelijk: of je het nu als verwijt of compliment bedoelt, het ketst ook op de vierde film af als kogels op John Wick. Alles draait om de gestileerde actie die van een niveau is dat weinig films kunnen evenaren, zelfs niet de dure superheldentroep.

Regisseur Chad Stahelski, ex-stuntcoördinator en stand-in van Keanu Reeves in TheMatrix, laat zich dan ook inspireren door de actiefilms waarmee Hong Kong dertig jaar geleden furore maakte en de stilering en opwinding die grootmeesters als Sergio Leone, Walter Hill en John Woo nastreefden. Tegen alle trends en montagetrucs in, zweert hij bij lange opnames en rekent hij op de brute overweldiging van echt uitgevoerde stunts, minutieus uitgewerkte, frenetieke choreografieën en de acrobatie en de cool van zijn acteurs. Naast Reeves valt vooral de Aziatische actiester Donnie Yen op als blinde huurmoordenaar. De actie wordt niet afgewisseld met romantiek of iets anders, maar met nóg meer actie. Een pijl-en-boog wordt een nunchaku, een vuurgevecht een zwaardduel en een autoachtervolging een fenomenale veldslag onder de Parijse triomfboog.

Met 169 minuten actie is John Wick: Chapter 4 de overtreffende trap van de eerste John Wick, en die werd al beschuldigd van overdaad. Rücksichtslos, maar geslaagd. Een mooi moment om af te ronden.