Ondanks een sterke Kate Winslet doet de biopic ‘Lee’ haar onderwerp geen eer aan

Kate Winslet schittert als oorlogsfotografe Lee Miller. Al laat deze biopic bitter weinig ruimte voor, wel ja, fotografie.

Het leven van Lee Miller biedt meer dan genoeg stof voor een biopic. Dat hadden de gerenommeerde cineaste Ellen Kuras en producer Kate Winslet alvast goed in het motje. Lee Miller was een model en de muze van onder anderen kunstenaar Man Ray. Later maakte de Amerikaanse naam als fotografe en oorlogscorrespondent voor de Britse editie van Vogue. Het is vooral daarop dat Kuras en Winslet – die Miller in de film vertolkt – focussen.

We volgen Miller in de late jaren dertig, toen ze een gerespecteerd figuur was in intellectuele kringen maar zich verre van tuttig gedroeg. Ze trok – in haar eigen woorden – al drinkend, vrijend en fotograferend door Europa. Tot de Tweede Wereldoorlog uitbrak en ze vastberaden was die op een waarheidsgetrouwe manier vast te leggen.

Ze maakte reportages in een door bombardementen geteisterd Londen en trok nadien ook naar het front, waar vrouwelijke journalisten actief werden geweerd. Toegang tot gevechtszones werd haar ontzegd, dus bracht ze een vrouwelijk garnizoen in beeld, of een veldhospitaal. Toen Parijs in de late zomer van 1944 werd bevrijd en iedereen in feeststemming was, ging zij samen met persfotograaf David Scherman naar Dachau en München. De beelden die het tweetal schoot, waaronder een iconische foto van Miller in de badkuip van Hitler, hebben nog niets aan kracht ingeboet.

Millers levensverhaal is op zich meer dan indrukwekkend, en met deze biopic maakt Kuras de fout daar nog een schepje bovenop te willen doen. Via onhandige flashbacks stuurt ze aan op pathos, zo nadrukkelijk zelfs dat het gaat wringen met Millers persoon. De dialogen zijn vaak erg didactisch, en de gezwollen soundtrack draagt je op hoe je je tijdens bepaalde scènes moet voelen. Miller was artistiek betrokken bij de surrealistische kunststroming, maar Kuras staat daar in de film nauwelijks bij stil. Wie die achtergrond niet mee heeft, vraagt zich terecht af waarom we Miller in een vroege scène topless zien lunchen in het gras.

De grootste lacune van Lee is dat ze zeer weinig ruimte laat voor, wel ja, fotografie. We zien Kate Winslet zelden foto’s nemen. De actrice zelf valt gelukkig weinig aan te wrijven. Alleen al met haar blik vertolkt ze de onrust van wie taferelen heeft gezien die voor altijd op het netvlies gebrand blijven.