James Holden demonstreert hoe trance hoort te klinken

Op zijn derde elpee bereikt producer James Holden het nirwana met een sjamanistische, kosmische melange van electronica en spirituele jazz. Trance zoals het hoort.

Hij had een Tiësto kunnen worden. Een nieuwe Armin van Buuren of Paul van Dyk. Hád. Want even, begin jaren 2000, was de jonge Brit James Holden het nieuwe wonderkind van de trance. Zijn remixkunstjes vielen in de smaak bij Britney Spears en Madonna, zijn versie van Nathan Fakes The Sky Was Pink, in 2004 uitgebracht op Holdens eigen label Border Community, groeide uit tot een klassieker – heden nummer 19 in The Greatest Switch van StuBru.

Er borrelden echter andere ambities in het muzikantenhart van James Holden, weg van de artificieel opgefokte crescendo’s en arenaspektakels van Tiësto en co. ‘Echte’ trance, muziek om met achteruitrollende oogbollen in weg te zinken, dát was zijn doel. ‘Die klootzakken hebben gewoon een goed woord gestolen en het zich eigen gemaakt. Trance is niets meer of minder dan een verzamelnaam voor hypnotiserende muziek’, zei Holden drie jaar geleden in Knack Focus, toen hij curator was van het Kortrijkse fijnproeversfestijn Sonic City. Met knopjes en kabeltjes alleen zou hij het gedroomde nirwana nooit bereiken, wist de producer, dus ging hij met zijn modulaire synths (en zelf ontworpen software) live steeds meer in de clinch met echte blazers en drummers. Deze zomer nog te aanschouwen op Pukkelpop, nu ook te beluisteren op plaat!

Want drie jaar na het op heidense rituelen gebaseerde The Inheritors verzamelt Holden zes man rond zijn machinerie. Zes door (free)jazz en krautrock verlichte zielen, onder wie saxofonist Étienne Jaumet van het aan de horrorsoundtracks van John Carpenter verslingerde duo Zombie Zombie, en drummer Tom Page van RocketNumberNine, het naar een compositie van de kosmisch verlichte jazztronaut Sun Ra vernoemde duo dat vooral bekendheid geniet als begeleidingsband van Neneh Cherry, stiefdochter van trompettist Don Cherry, vermaarde fusionpionier uit het midden van de jaren zeventig. Puzzelstukjes die Holden met hoorbaar genoegen in zijn sjamaansketel roert, tot er een dampend, electro-analoog brouwsel pruttelt dat op het menu met spirituele klankenroerselen naast Pharoah Sanders, Cluster en zelfs – ja, toch wel – The Grateful Dead mag. Échte trance, weet u wel? Op 12 november te proeven tijdens het stadsfestival Le Guess Who? in Utrecht.

Downloadtips: Pass Through the Fire // The Beginning & the End of the World // Thunder Moon Gathering