In ‘Red Rocket’ werpt couleur-localefilmer Sean Baker een empathische blik op zijn getroebleerde hoofdpersonage

In het tragikomische Red Rocket belicht indieprins Sean Baker het andere Amerika, in het zog van een pornoacteur op zijn retour.

‘Een empathische blik werpen op de paradijsvogels die in de marge van de Amerikaanse droom rond fladderen.’ Geen idee of Sean Baker ooit zo’n mission statement heeft neergepend, maar wie Tangerine (2015) en The Florida Project (2017) heeft gezien – films die hij zowel schreef, regisseerde als monteerde – zou bijna vermoeden van wel.

Aan die cataloog van kleurrijke outsiderportretten voegt de indieauteur uit New Jersey met Red Rocket nu nog een opmerkelijke titel toe, al is het hoofdpersonage van dienst behoorlijk ambivalent. Zijn naam? Mikey Davies. Oftewel Mike Saber, zoals hij in de onderste regionen van de pornowereld van LA bekend staat. Hij is knap, charmant en praat vriend en vijand naar huis, of zijn bed in. Naargelang. Maar Mikey, net veertig geworden, is ook een manipulator, narcist, scharrelaar en mythomaan waar niemand op kan vertrouwen. Ook, en vooral, hijzelf niet.

Wanneer hij na zeventien jaar in de ‘adult entertainment industry’ te hebben gezeten met blutsen en builen en bovenal volkomen blut naar zijn geboorteturf Texas City terugkeert, zit dan ook niemand op hem te wachten. En al zeker zijn vervreemde ex Lexi niet, ook ooit een tweederangspornoster met wie hij nog altijd officieel getrouwd is. Toch weet Mikey zichzelf op Lexi’s versleten sofa te lullen, een baantje te scoren als wietverkoper en zowaar ook nieuwe vrienden te maken, waaronder de knappe, zeventienjarige Raylee die in een donutshop werkt en zijn praatjes lijkt te slikken als zoete koek.

Is Mikey een chronische puber, een slachtoffer van zijn eigen impulsiviteit? Of een seksueel roofdier met een stuitend gebrek aan verantwoordelijkheidszin? Beide, al laat Baker het oordeel volledig aan de kijker over. Hoewel op de achtergrond topics als sexploitatie, sociale achterstand en Donald Trump passeren, houdt hij de toon licht en luchtig, met alle sitcom en bijgevolg ook ambivalente emoties van dien. Dat heeft hij ook te danken aan hoofdrolspeler Simon Rex, een rapper en komiek die zelf ooit even in de jizzbiz zat en voor zijn onweerstaanbare rol van uitgerangeerde pornohengst vorig jaar in Cannes werd bekroond tot beste acteur.

Net als in Tangerine en The Florida Project laat Baker – couleur-localefilmer par excellence – de kleurenfilters overuren draaien, gooit hij er fraaie snapshots à la William Eggleston tussendoor en lijken de dialogen recht uit het leven van de white trash gerukt. Maar dan licht komisch uitvergroot. Red Rocket draait dan ook niet enkel om Mikey, al denkt die natuurlijk van wel. Het is vooral een energieke milieuschets, een trip langs de diners, parkeerterreinen, striptenten, olieraffinaderijen en achterbuurten van een sjofel stukje Amerika dat, net als Mikeys carrière, mijlen van Hollywood verwijderd ligt, en waar ook Larry Clark en Harmony Korine weleens passeren.

Voor wie nu al hitsig staat om richting bioscoop te trekken: hoewel Red Rocket in Cannes in de competitie zat en zowat overal goede kritieken kreeg, vond de film geen Belgische verdeler, waardoor je hem enkel kunt zien in een beperkt aantal bioscopen in het kader van het initiatief Please Release Me.