Een biopic over Emily Brontë is Emily niet. Toch weet dit portret van de schrijfster achter Wuthering Heights te bekoren.
Dat ze Wuthering Heights schreef, weet iedereen. Maar wie was Emily Brontë écht? Zo veel is niet bekend over de Engelse schrijfster die amper dertig was toen ze in 1848 stierf en nooit geweten heeft dat haar levendige, raadselachtige debuutroman over de onmogelijke liefde tussen Catherine en Heathcliff ontelbaar veel lezers zou vervoeren.
Van die nood maakt Frances O’Connor in haar gesmaakte regiedebuut Emily een deugd. De actrice die na grote rollen in Mansfield Park en Steven Spielbergs A.I.: Artificial Intelligence een terugval kende, gunt zichzelf de dichterlijke vrijheid om hiaten in te vullen of er op los te speculeren in háár portret van de schrijfster.
Haar Emily Brontë gaat in het Yorkshire van de jaren 1830 door voor ‘die rare’. Zo rijk is haar verbeelding en avonturenzucht, zo schuw is ze in de omgang. Terwijl haar oudere, ietwat dwingende zus Charlotte voorbeeldig door het leven huppelt, moet zij terugkeren naar haar vaders huis. Ondanks het zelfgekozen kluizenaarschap draagt ze de vrijheid van gedachten heel hoog in het vaandel en zet ze zich fel af tegen al wat een vrouw inperkt. Met de nieuwe predikant die haar Franse bijles geeft, ligt ze dus regelmatig in de clinch. Tegelijk is hij onmiskenbaar een lekker ding, intellectueel én lichamelijk. Ja, er wordt gesuggereerd dat hun passioneel spel van aantrekken en afstoten een bron van inspiratie was voor de woeste romance in Wuthering Heights. Nee, er is geen bewijs voor het bestaan van die relatie.
Dat stoort niet, want het kostuumdrama heeft karakter en probeert ook cinematografisch uit te drukken wat voor vrouw Emily Brontë mogelijk was. Daarbij valt de markante filmmuziek van Abel Korzeniowski en de fotografie van Nanu Segal op. Zij gebruikt uiteraard de woeste kracht van het landschap, maar vindt ook in de interieurs schoonheid. Het enige wat je niet mag doen is terugdenken aan de filmisch uitzonderlijk sterke Wuthering Heights-adaptatie van Andrea Arnold.
Emily zou op niets zijn uitgedraaid als de hoofdrolspeelster niet in staat was geweest om het rijke innerlijke leven van de gesloten Brontë-zus te laten zien. Dat lukt Emma Mackey makkelijk. Deze zomer zien we de actrice uit Sex Education terug als brainy Barbie in de druk besproken Barbie-film van Greta Gerwig. Maar op haar brainy Brontë mag ze ook trots zijn.
