De trein is altijd een beetje moorden. Letterlijk, in de bombastische actiefilm ‘Bullet train’

Op de kogeltrein naar Kyoto loopt huurmoordenaar Brad Pitt de ene collega na de andere tegen het lijf. Indien uit op ernst, spring niet op de Bullet Train.

Cinema en de trein kunnen het goed met elkaar vinden. Beide zijn gefixeerd op beweging en ontsproten aan negentiende-eeuws technologisch vernuft dat de twintigste eeuw kleurde en voortdendert in de eenentwintigste. Van L’arrivée d’un train en gare de La Ciotat (1895) over The General (1926) en Murder on the Orient Express (1974) tot recenter spul als The Darjeeling Limited (2007), Snowpiercer (2013) of Train to Busan (2016): alle treinfilms netjes op een rijtje zetten zou een werk van lange adem zijn. En eentje dat nooit af is. Met Bullet Train wordt er nog een wagonnetje aan die mooie traditie gekoppeld.

Brad Pitt, die zich naar eigen zeggen opmaakt voor de laatste fase van zijn carrière, laat zich nog eens van zijn luchtige, kluchtige kant zien. Hij speelt een huurmoordenaar die het eigenlijk gehad heeft met al dat moorden en de bijkomende drukte. Want voor wie en waarom doe je het? Een geldtasje op de hogesnelheidstrein naar Kyoto stelen zou een routineklus moeten zijn maar de coupés blijken vol collega’s te zitten met door elkaar lopende opdrachten en belangen. Trammelant gegarandeerd. Pitt probeert het te overleven zonder vuurwapens te gebruiken.

Een extra motivatie voor de kijker om niet voortijdig af te stappen terwijl er gemoord, geknokt, gelogen en bedrogen wordt aan 320 kilometer per uur: de plot, naar een bestseller van Japans thrillerauteur Kotaro Isaka, is met de precisie van een Zwitsers horloge in elkaar gestoken en pas op het einde vallen alle puzzelstukken in elkaar. Niets was aan het toeval overgelaten, maar dat laat het toeval niet toe.

In tegenstelling tot die andere actiefilm met de ambitie om de zomer te kapen – het grijze The Gray Man – koppelt Bullet Train plot en pittige actie aan dwaasheden, grapjes, kleurrijke personages en een karrenvracht cameo’s van bekende lui als Ryan Reynolds, Sandra Bullock, Bad Bunny en Channing Tatum. Fun krijgt voorrang op spanning.

David Leitch, de voormalige stuntman die zichzelf op de kaart zette met John Wick, kan daar duidelijk mee uit de voeten. Hij regisseerde eerder al de hit Deadpool 2 (2018) maar Bullet Train doet je eerder denken aan de opgeblazen misdaadkomedies die Guy Ritchie (Snatch) twintig jaar geleden aan een carrière hielpen – met name door het gekscherende gangsterduo van Aaron Taylor-Johnson (Kick-Ass) en Brian Tyree Henry (Atlanta). Maar is dat wel een goede zaak?

Ach, hoor je Pitts personage verzuchten, wat maakt het uit? Voor de film van de maand, voor vernieuwing of voor keiharde donkere actie sta je op het verkeerde perron. Voor een bombastische, grappige non-stop thrill-ride staat uw stoel al klaar.