Blink Twice is voor Zoë Kravitz wat Get Out voor Jordan Peele was: een donkerkomisch regiedebuut dat entertaint en een ongemakkelijk maatschappelijk thema binnenstebuiten keert.
Serveerster Frida zou liever champagnecoupes krijgen dan ze te moeten uitdelen. Wie niet? Ze trekt tijdens een gala voor de superrijken haar stoute schoenen aan en twee tellen later zit ze met haar vriendin op de privéjet van techmiljardair Slater King. Die wil met zijn hofgezelschap uitblazen op zijn paradijseiland. Overdag zonnebaden ze en slurpen ze champagne aan het zwembad, ’s avonds genieten ze van de lekkerste wijnen en gerechten, ’s nachts maken ze het bont met de hulp van wat synthetische roesmiddelen en ’s anderdaags doen ze alles nog eens over. Heerlijk. Maar wat met de slangen in het gras, haar onverklaarbaar vuile nagels, de afgenomen telefoons, het wazige tijdsbesef en het nare gevoel dat ze verplicht wordt te glimlachen? Zijn er redenen om gillend weg te rennen uit de Tuin van Eden? Dat moet u zelf maar achterhalen. Blink Twice is geen film waar je op voorhand alles over wil weten.
Blink Twice is voor Zoë Kravitz wat Get Out voor Jordan Peele was: een makkelijk te hypen, netjes afgeborsteld regiedebuut dat zonder verpinken wil entertainen en zonder blozen een sociaal ongemakkelijk thema binnenstebuiten keert. Bij Jordan Peele was dat racisme, bij Zoë Kravitz misogynie. Ze tracht het complexe machtsspel te ontbloten dat vrouwen tegen elkaar opzet, verplicht altijd en overal te glimlachen en te doen alsof momenten van ongemak of zelfs regelrecht misbruik niet hebben plaatsgevonden. In plaats van moord en brand te roepen, proberen ze elkaar te waarschuwen met enkele stilzwijgende blikuitwisselingen. Intussen denken superrijke mannen dat ze zich alles kunnen veroorloven.De tot zelfverzekerde regisseuse ontpopte actrice uit Big Little Lies en The Batman kreeg haar verloofde, Magic Mike-ster Channing Tatum, zo ver om met een vieze ringbaard de Jeffrey Epstein-achtige Slater King te vertolken en gaf de hoofdrol aan Naomi Ackie, die Whitney Houston speelde in I Wanna Dance with Somebody. Af en toe valt er een grap op een koude steen of komt een oneliner geforceerd over en de finale mist een vleugje vernuft. Maar daar is deze blinkende debuutfilm tegen bestand.
