Recensie ‘Venus in Fur’: Driftig duet
Twee personages en een leeg theater: meer heeft Roman Polanski niet nodig om uit de slag der seksen een vernuftige en (pijnlijk) grappige satire met sadomasochistische trekjes te distilleren.
Venus in Fur (La Vénus à la fourrure) **** Roman Polanski met Emmanuelle Seigner, Mathieu Amalric
Twee personages en een leeg theater: meer heeft Roman Polanski niet nodig om uit de slag der seksen een vernuftige en (pijnlijk) grappige satire met sadomasochistische trekjes te distilleren.
Het kat-en-muisspel begint wanneer een toneelregisseur (Amalric) te elfder ure een verzopen actrice (Seigner) over de vloer krijgt die alsnog auditie hoopt te doen. Lang duurt het niet vooraleer de machtsrollen op hun kop en in hun jarretelles worden gezet. Dat Amalric sprekend op de jonge Polanski lijkt en de intrigante van dienst door mevrouw Polanski wordt geïncarneerd, geeft deze adaptatie van David Ives’ off-Broad-hit een kinky, persoonlijke toets, al hoef je ’s mans (bevlekte) geschiedenis niet te kennen om de sappige dialogen en speelse mise-en-scène met smaak te savoureren. Een driftig duet op de grens tussen passie en perversie, pijn en plezier.
Dave Mestdach
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier