Animatiefilmer Raoul Servais is overleden. Hij werd 94 jaar.
Tovenaar van Oostende
Raoul Servais won in 1979 de Gouden Palm met zijn kortfilm Harpya. Het magische verhaal, over een burgerman die een harpij redt, viel op maar vooral de techniek fascineerde. Zijn zelf uitgevonden mix van live action en animatie stak de tenoren van de animatiewereld de ogen uit. Zelfs Disney was jaloers op de tovenaar van Oostende. Servais leerde zichzelf animatiefilms maken door eindeloos te experimenteren en viel nooit in herhaling. De veertien kortfilms die Cinematek in 2018 op dvd uitbracht, leken het werk van veertien verschillende Servais.
Antifascist
Tijdens WO II stond het gezin Servais doodsangsten uit en verviel het in bittere armoede. Raoul Servais hield er geen anti-Duitse gevoelens aan over maar werd wel een pacifist en zelfverklaarde antifascist. Die overtuiging vond ook de weg naar zijn werk. Operation X-70 is een anti-Vietnamfilm. Het aangrijpende, in Venetië bekroonde Chromophobia is het antimilitaristisch verhaal van soldaten die de kleur uit de wereld wegknallen, tot een schalkse Uilenspiegel in het verzet gaat. In Tank, met de computer gemaakt, hunkeren de soldaten in de Vlaamse loopgraven van de Eerste Wereldoorlog naar hun achtergelaten geliefde.
Tussen Ensor en Spillaert
Servais verwijst in zijn (veelal korte) animatiefilms vaak naar de grote Belgische schilders. Samen met René Magritte schilderde hij zelfs fresco’s voor het casino van Knokke. De dromerige schilderijen van Paul Delvaux waren de inspiratiebron voor het prachtige Nachtvlinders en de ongelukkige langspeelfilm Taxandria. Mu.Zee ging nog een stap verder en gunde hem in de zomer van 2018 een plaats tussen de schilders: naast de Ensor- en Spillaert- kwam er die zomer ook een Servais-vleugel.
Fris als een hoentje
De intieme documentaire Servais, vorig jaar nog te zien op Canvas, volgt de kunstenaar tijdens de drie jaar die voorafgingen aan de opening van de museumvleugel. We zien geen gepensioneerde die op zijn lauweren rust, naar de tv staart en geniet van de huldeblijken (eredoctoraten, biografieën, internationale retrospectieves…) die hem blijvend te beurt vallen, maar een negentigplusser die zijn oeuvre twijfelend en onvermoeibaar uitbreidt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
