Quentin Tarantino reageert: ‘Ongeval Uma Thurman is het grootste verdriet van mijn leven’

Nadat actrice Uma Thurman zich beklaagd had over de rol van regisseur Quentin Tarantino bij een auto-ongeval tijdens een opname van Kill Bill, heeft de regisseur zich in een interview met Deadline verdedigd. ‘Ik ben schuldig omdat ik haar in die auto plaatste, maar niet op de manier dat mensen zeggen dat ik schuldig ben’.

Zondag publiceerde The New York Times een uitgebreid interview van columniste Maureen Dowd met actrice Uma Thurman, die in het kader van #MeToo haar relaas bracht van handtastelijkheden en dreigementen die ze van producer Harvey Weinstein te verduren kreeg.

In het interview luchtte Thurman ook haar hart over de relatie met regisseur Quentin Tarantino. Tarantino en Thurman werkten samen voor Pulp Fiction en het Kill Bill-epos, allebei gemaakt voor Miramar, het productiehuis van Weinstein.

Twee episodes zitten Thurman hoog. Een grief was dat Tarantino de acteur Michael Madsen verving toen die haar in het gezicht hoorde te spuwen, en dat hij erop stond in een wurgscene zelf de ketting om haar nek te spannen.

Maar het ergere verwijt betrof een auto-ongeval dat blijvende schade aan de nek en de knieën van Thurman toebracht. Het gedrag van Tarantino had haar leven in gevaar gebracht, betoogde ze.

‘Vertrouwen gebroken’

Volgens Thurman had een materiaalman haar erop gewezen dat de bijgespijkerde auto in een slechte staat verkeerde. Ze probeerde de scene, waarbij haar haar in de wind moest flapperen, terwijl ze over een landweg in Mexico snelde, naar een stuntvrouw over te hevelen. Maar Tarantino, die volgens haar ‘furieus’ was, overtuigde haar om toch te rijden. De auto slingerde van de weg en kwam tegen een boom terecht.

Thurman vermoedde naderhand een doofpotoperatie om aan een schadevergoeding te ontsnappen. De producenten hebben volgens haar het autowrak laten verdwijnen.

Pas vijftien jaar na datum stuurde Tarantino haar de opnames van het ongeval, waarvan ze de voorbije dagen een fragment via Instagram de wereld instuurde.

In Deadline, een magazine gespecialiseerd in Hollywood, geeft de regisseur zijn wederwoord.

Tarantino betreurt het ongeval, dat de relatie tussen de twee sindsdien gehypothekeerd heeft. Het is, zegt hij, ‘het grootste verdriet van mijn leven dat ik haar overtuigde om die stunt te doen’. ‘Het vertrouwen’ dat de twee hadden opgebouwd, ‘was gebroken’.

Maar het ging volgens de regisseur niet helemaal zoals Thurman het in de Times beschreef. ‘Ik ben schuldig omdat ik haar in die auto plaatste, maar niet op de manier dat mensen zeggen dat ik schuldig ben’.

Dat een materiaalman haar had gewaarschuwd lijkt hem onwaarschijnlijk: het is aan die specialisten om ervoor te zorgen dat de auto wel veilig is.

Hij was niet ‘furieus’, argumenteert hij. ‘Ik neem aan dat ik geïrriteerd was en met mijn ogen gerold heb, maar ik ben er zeker van dat ik niet woedend was. Ik stormde Uma’s trailer niet in, ik blafte haar niet toe dat ze in de auto moest stappen’.

Hij zag eigenlijk het probleem niet.

‘Niemand van ons beschouwde het zelfs maar als een stunt. Het was gewoon rijden’.

Toen hij besefte hoe ongerust Thurman was, ging hij het traject zelf met de auto verkennen. Hij kwam tot de conclusie het rechtdoor ging, en zelfs voor een slechte chauffeur als Thurman een gemakkelijke klus zou zijn.

Maar omwille van het lichteffect werd het traject in de andere richting afgelegd, en in die richting verkende hij niet. In die richting was de weg om onduidelijke reden minder recht, en Thurman ging al dan niet ten gevolge van een technisch mankement de bocht uit.

‘Schande tot in de eeuwigheid’

De kettingwurgscene en het spuwen verdedigt Tarantino.

‘Natuurlijk deed ik dat. Wie had het anders moeten doen? Ik ben de regisseur, ik kan de fluim vormgeven’. Hij vreesde dat Madsen te terughoudend zou zijn, of veel pogingen zou nodig hebben alvorens hij voldoende agressief kon spuwen.

Kort na het verschijnen van het interview met de Times had Thurman via Instagram Tarantino geprezen omdat hij haar aan de opname van het ongeval had geholpen. En hoewel de omstandigheden rond het ongeval ‘onachtzaam in het criminele’ was, oordeelt ze niet dat de bedoelingen van Tarantino kwaadaardig waren. Voor de cover-up acht ze ‘Lawrence Bender, E. Bennett Walsh, en de beruchte Harvey Weinstein alleen aansprakelijk’. Bender en Walsh waren co-producers. ‘Zij logen, vernietigden bewijsmateriaal, en blijven liegen over de blijvende schade die ze veroorzaakten en vervolgens besloten onder de mat te vegen. De cover-up was wel kwaad opzet, en schande tot in de eeuwigheid voor deze drie’.