Pixarfilm ‘Turning Red’ laat een herkenbaar oerconflict zien: dat tussen moeder en dochter

Wat goed dat Disney de 25e Pixar uit de bioscopen houdt. Niemand hoeft te zien hoe Turning Red de tranen over je wangen doet rollen.

Batman versus de Riddler, Spider-Man versus Alle Oude Vijanden Tegelijk: het is kattenpis vergeleken met het epische gevecht in de nieuwe Pixar. In Turning Red komen een moeder en haar dertienjarige dochter oog in oog te staan. Omdat de jongste van de twee niet met afgekeurde vriendinnen naar een concert van een afgekeurde boyband mag. Omdat de oudste van de twee niet begrijpt dat je niet met een doos maandverband zwaait waar de hele klas bij staat. En om duizend andere redenen die de complexe relatie tussen moeders en dochters tijdelijk op héél scherp kunnen zetten.

Het oerconflict wordt in al zijn herkenbaarheid, liefde en emotionaliteit uitgebeeld in een van die wervelende, wijze, geestige en aangrijpende computeranimatiefilms waar het Californische bedrijf achter Toy Story, Soul, Inside Out en Wall-E al een kleine dertig jaar een patent op heeft. Al was het wel dertig jaar wachten tot het ook eens over menstruatie, geile pubermeisjes en sisterhood mocht gaan. De primeur is voor Domee Shi, de eerste vrouw die een lange animatiefilm voor Pixar regisseert, tenzij je Brave toekent aan de weggestuurde Brenda Chapman.

In het Toronto van begin deze eeuw tuimelt een zelfverzekerde, op school en in vriendschap excellerende Mei in de puberteit. Ze begint te stinken en naar de jongens te smachten en wil met haar hartsvriendinnen doodgraag naar een concert van boysband 4*Town. Moeder Ming zegt overal nee op en stelt Mei zo voor een onmogelijke keuze: een voorbeeldige en gehoorzame dochter blijven of zichzelf en de wereld ontdekken. Kleine extra complicatie: bij te veel opwinding verandert Mei in een rode reuzenpanda die alles omver loopt. En wanneer windt een puber zich niet op? Denk meer aan My Neighbor Totoro van Hayao Miyazaki dan aan een meisjesversie van de Hulk. Haar vriendinnen vinden Mei trouwens ook als rode reuzenpanda een meid uit de duizend. Als er al mooiere odes aan de vriendschap tussen meisjes zijn gefilmd, dan toch niet veel.

De warme, knuffelige stijl vrolijkt alles op, maar niet ten koste van het onderwerp. Het moeder-dochterconflict wordt niet gereduceerd tot oprispende hormonen, lichamelijke veranderingen en de zoektocht naar een eigen identiteit. De overbeschermende moeder moet ook leren omgaan met de eigenheid van haar dochter. En als emotionele wezens maken we er soms een knoeiboel van. Over het gedweep met een boyband wordt eens niet lacherig gedaan. Het helpt dat Billie Eilish en broer Finneas 4*Town aan catchy songs hielpen.

De picturale kwaliteiten zijn van een niveau dat geen enkele andere animatiestudio haalt. Het maakt de beslissing van Disney om Turning Red net als Luca en Soul uit de bioscoopzalen te houden en enkel via haar streamingdienst voor de happy few ter beschikking te stellen, onbegrijpelijk. Zo aangrijpend, zo rijkgeschakeerd, zo universeel, zo voor ouder, kind en al wat daar tussen zit: Turning Red verdient dat grote scherm, maar nog veel meer verdient de film een groot publiek.