In 2011 rolde Michel Hazanavicius’ The Artist over menig Hollywoodiaanse tong, met de Oscars voor beste film en beste regie tot gevolg. Maar wat had en heeft de vandaag precies vijftig jaar geworden Franse regisseur behalve The Artist nog allemaal in zijn mars?
Michel Hazanavicius’ eerste langspeelfilm Mes Amis (1999) speelde zich, net als The Artist later, in de audiovisuele sector af. Daarin moeten de hoofdpersonages – gespeeld door Serge Hazanavicius, broer van Michel en bekend van Il y a longtemps que je t’aime (2008) en The Monument’s Men (2014), en Yvan Attal (The Interpreter (2005) en Ma femme est une actrice (2005) – zien af te raken van het lijk van de callgirl waarmee ze de nacht doorbrachten. Ze worden daarbij gechanteerd door de stagiair die van hun plan op de hoogte is, wat de spanning doet oplaaien.
Zeven jaar later baseerde de Franse regisseur zich op de boeken van Jean Bruce om de avonturen van geheimagent OSS 117 (Jean Dujardin) in beeld te brengen in OSS 117: Le Caire, nid d’espions (2006) en OSS 117: Rio ne répond plus (2009).
En dan kwam The Artist (2011), de film waarin acteur George Valentin (wederom Jean Dujardin) en actrice Peppy Miller (Bérénice Béjo, echtgenote van Hazanavicius) de overgang van de stomme film naar de talkies het hoofd moeten trachten te bieden.
Op The Artist (2011) volgde in 2014 The Search, die bij de critici op weinig lof kon rekenen. The Search is een remake van de gelijknamige film van Fred Zinneman uit 1948, waarmee de Oostenrijks-Amerikaanse regisseur destijds de Oscar voor het beste verhaal in de wacht sleepte. Terwijl de film van Zinneman zich afspeelt in een post-Holocaustsetting, koos Hazanavicius ervoor zijn personages aan de frontlinie van een door Rusland aangevallen Tsjetsjenië te plaatsen. Bérénice Béjo nam wederom een hoofdrol op zich, die van een ngo-medewerkster in Tsjetsjenië.
Dit jaar nog verschijnt Hazanavicius’ nieuwste film Le Redoutable, getipt als één van de mogelijke openers van de 70ste editie van Cannes-festival. Alweer liet de Franse regisseur zich voor zijn scenario inspireren door de filmgeschiedenis. ‘Twee jaar geleden las ik het hilarische Un an après van Anne Wiazemsky (kleindochter van auteur François Mauriac, nvdr.), waarin ze haar liefdesverhaal met Jean-Luc Godard ten tijde van mei ’68 beschrijft. Ik had meteen zin om dat boek te verfilmen, omdat ik veel bewondering koester voor het oeuvre van Godard en altijd al gefascineerd ben geweest door die periode uit onze geschiedenis.’
Volgens de geruchten is er ook nog een derde OSS 117-film op komst. Wat er ook van zij, één ding lijkt zeker: dat Michel Hazanavicius films zal blijven maken waarin hij zijn liefde voor de cinema verklaart. En voor zijn wederhelft en voornaamste hoofdrolspeelster Bénérice Béjo.
