Ook deze Sisi is niet van suiker: Sandra Hüller over ‘Sisi & Ich’

Een nieuwe parel aan Sisi’s keizerlijke filmkroon: Sisi & Ich, meteen ook de langverbeide terugkeer van Sandra Hüller, zeven jaar nadat ze zich heeft doen opmerken in Toni Erdmann. Bovendien kunt u haar binnenkort zien schitteren in twee van de beste films van Cannes.

Niemand die er na haar glansrol in de spraakmakende arthousehit Toni Erdmann aan twijfelde: Sandra Hüller had alles om uit te groeien tot een van de toonaangevende filmactrices in Europa. Met zeven jaren vertraging komt die voorspelling alsnog uit. Zonder persoonlijk in de prijzen te vallen was de Duitse actrice dé grote winnares van Cannes. Met uitzonderlijke vertolkingen hielp ze Anatomie d’une chute aan de Gouden Palm en The Zone of Interest aan de Grand Prix, twee kleppers die eind deze maand hier in de zalen komen.

Ik gaf geen zier om Sisi. Sorry.

Nu al brengt ze je aan het lachen (tot het niet grappig meer is) in Sisi & Ich, een film die in hoog tempo, met humor en een anachronistische soundtrack het zeemzoete beeld doorprikt dat de populaire Sissi-films lang geleden ophingen van de negentiende-eeuwse Elisabeth, keizerin van Oostenrijk-Hongarije. Als gezelschapsdame Irma Sztáray ondergaat Hüller (vooraan op de foto) vol bewondering Sisi’s excentriciteit, levenslust, vrijheidszucht en eetstoornissen.

‘Ik wist haast niets over Sisi. Ik gaf geen zier om haar. Sorry’, zegt Hüller, er meteen aan toevoegend dat ze het wel kan uitleggen. ‘Mijn collega’s vertelden me dat het in hun jeugd een familietraditie was om in de kerstperiode de Sissi-films met Romy Schneider te herbekijken. Maar ik ben in de DDR, het voormalige Oost-Duitsland, geboren en getogen. Daar bestond die traditie niet. Ik bewonder Schneider wel maar dan vanwege haar latere werk.’

Heb je die aandoenlijk romantische Sissi–films uiteindelijk bekeken?

Sandra Hüller: Ik heb ze ter voorbereiding bekeken maar vond er zo goed als niets in dat ik kon gebruiken. Het zijn prachtige sprookjes die vooral iets vertellen over de tijd waarin ze gemaakt zijn en getuigen van een wereldbeeld dat gelukkig niet meer bestaat.

Voor de rest heb ik geen enkel historisch werk over Sisi gelezen. Regisseuse Frauke Finsterwalder koesterde geen enkele historische ambitie met Sisi & Ich. Ze verwachtte van ons geen accuraatheid of historische referenties. Zelfs om zaken als hoe je precies moest buigen, je aan tafel moest gedragen of een corset draagt, hoefden we ons niet te bekommeren. Verfrissend.

Jullie zijn de enige niet die Sisi afstoffen. Vorig jaar was er de film Corsage. Netflix heeft een tweede seizoen van Die Kaiserin besteld. Hoe verklaar je die Sisi-renaissance?

Hüller: Geen idee. Historische reeksen doen het uitstekend op de streamingdiensten, vrouwen trekken meer verhalen dan vroeger en Sisi is een personage dat je onmogelijk kunt negeren. Zoiets? Ik hield van Corsage. Regisseuse Marie Kreutzer en hoofdrolspeelster Vicky Krieps hadden persoonlijke redenen om die film te maken. ze nemen afscheid van een idool, van een personage dat veel voor Oostenrijk heeft betekend. Onze film is gelukkig heel anders, minder melancholisch. Voor Frauke is Sisi veeleer een vertrekpunt om het over macht, machtsrelaties en afhankelijkheid te hebben.

Dat je ondertussen ook uitmuntend bent in de twee beste films van het voorbije festival van Cannes is geen verrassing, wel dat dat pas zeven jaar na je glansrol in Toni Erdmann gebeurt.

Hüller: Het is moeilijk om daarover te spreken – ik kan me de headlines al voorstellen. Na Toni Erdmann worstelde ik met een soort acteercrisis. Ik wist niet wat ik moest doen of waar ik naartoe wilde. Men vroeg me uiteraard vooral voor hetzelfde: zakenvrouwen en komedies. Maar dat had ik al eens gedaan: waarom jezelf herhalen? Het misverstand was ontstaan dat ik een komische actrice ben. Ik ben helemaal niet goed in pointes en bepalen wanneer de kijker moet lachen. In het theater had ik het ontzettend naar mijn zin maar in film probeerde ik van alles uit dat me niet noodzakelijk goed lag. Ik heb me moeten draaien en keren om weer arbeidsvreugde te vinden en projecten die mijn geestdrift opwekken. Lange tijd was er weinig tot niets, en nu ineens dus drie films op een rij.

Je kaapte ook zowat alle toneelprijzen weg met je hoofdrol enkele jaren geleden in Hamlet, in Bochum geregisseerd door voormalig artistiek directeur van het NTGent Johan Simons.

Hüller: Ik speel Hamlet nog steeds. Een prachtige uitdaging, en een bijzondere, intense maar héérlijke ervaring. Dat was niet per se een droom van me, maar ik heb wel onmiddellijk toegehapt toen Johan Simons me Hamlet voorstelde. Ik dacht: een man spelen, zo moeilijk kan dat niet zijn. (lacht) Sorry, dat is een wat gemeen grapje.