Leni Huyghe kan eindelijk debuteren als regisseur: ‘We zetten door’

Acht jaar heeft Leni Huyghe moeten strijden voor haar eerste langspeelfilm. Maar het is haar gelukt. Real Faces is een ‘coming-of-age-at-thirty’ geworden mét weerhaken.

Al die tijd hield Leni Huyghe het hoofd boven water als filmdocent en regisseur van een documentaire over de covidcrisis in de woonzorgcentra en het tweede seizoen van de webserie Hacked (VTM Go). ‘Vooral voor de financiering hebben we veel nees moeten overwinnen. Het is voor bijna elke filmmaker een strijd maar ik denk dat het voor vrouwen nog altijd moeilijker is. Er is werk verzet, maar de cijfers blijven flagrant. Je wordt minder serieus genomen in je artistieke keuzes. Er wordt meer getwijfeld. Een passief vrouwelijk personage is bijvoorbeeld erg moeilijk te verkopen.’ Doorzetten loonde. ‘Elke tegenslag maakt je sterker als maker. Ik leerde samenwerken en communiceren waar ik voor sta. Maar minder tegenslagen zou toch fijn zijn.’

In maart 2025 ging Real Faces in wereldpremière op het Texaanse filmfestival South by Southwest. ‘Dat past wel bij mijn rare parcours. Ik ben een buitenbeentje.’ De film beleeft zijn Belgische première op het Filmfestival van Oostende, de bioscooprelease is voor begin maart. ‘Superspannend. Het is een kleine film met weerhaken en enkele gewelddadige momenten zoals microagressies, toxisch gedrag, machtsverschuivingen of jezelf verliezen. Ik hoop dat de film resoneert en uitwaaiert in gesprekken.’

Huyghe portretteert de jonge Julia (Leonie Buysse) die in opdracht van een toxische regisseur op straat naar acteurs speurt voor een parfumreclame. Julia huurt een kamer bij een jonge academicus (Gorges Ocloo) die liever met korstmossen in de weer is dan met mensen. Brussel is een hoofdpersonage. ‘Ik kom uit Gent maar woon er ondertussen vijftien jaar. Brussel heeft me al veel geleerd. Noem het coming-of-age-at-thirty. Het gaat over die sleutelfase waarin je wel al volwassen bent maar nog erg zoekend. Dat sluit aan bij mijn eigen levenspad. Ik ben bijna veertig maar nog altijd zoekend. Real Faces toont ook het belang van een authentieke ontmoeting op het moment dat je niet zo goed in je vel zit.’

Van de filmsector krijg je geen fraai beeld. Huyghe spreekt uit ervaring. ‘Die regisseur weet zelfs niet dat hij toxisch is. Julia’s probleem is dat ze erin meegaat. Het voelt niet goed “maar het is haar job”. Maar wat met je moreel kompas? Dreig je zo jezelf niet te verliezen?’

Het is een hele opluchting dat die eerste langspeelfilm nu een feit is. ‘Eindelijk kan ik tegen mezelf zeggen dat ik wel degelijk een filmmaker ben. Ik had lang het gevoel erg geen te mogen zijn.’ Huyghe hoopt nog meer films te kunnen maken. ‘Ik ben alvast aan het schrijven. Nachtschade gaat over heksen, magie, intergenerationele pijn en cirkels. Met andere woorden: we zetten door.’