Reinaldo Marcus Green toont in King Richard niet het succesverhaal van de tennislegendes Venus en Serena Williams, maar van hun excentrieke vader Richard.
‘Kan je ze niet beter basketbal laten spelen?’ krijgt Richard Williams (Will Smith) te horen als hij met het tennistalent van zijn dochters Venus en Serena bij een topcoach gaat leuren. Opnieuw krijgt hij het deksel op de neus. Toch geeft de vastberaden vader niet op. Die tegenslagen horen allemaal bij zijn 78-pagina’s tellende masterplan om zijn vijf dochters van de straten van Compton te houden, begin jaren negentig een explosief district in L.A.. Op televisie had Richard ooit een tennisster horen zeggen dat ze bijna 50.000 dollar won op een toernooi. Een rekensom leerde hem dat hij twee tennisdochters nodig had om dat door drugs getergde decor definitief te ontvluchten. Sindsdien zit deze man van twaalf ambachten en dertien ongelukken in de champion raising business.
Dat voormalige indiebelofte Reinaldo Marcus Green schaamteloos mainstream gaat met dit als sportfilm vermomde familieportret, mag eigenlijk niet verbazen. Eerder gooide Green immers al hoge ogen gooide met Monsters and Men (2018), een grimmig drama waarin hij de nasleep van een politiemoord op een zwarte man toont. Daarna stretchte de cineast zijn sentimentele kant in Joe Bell (2020), waarin een vader een kruistocht onderneemt door de VS omdat zijn zoon gepest wordt omwille van zijn geaardheid. Nu versnijdt hij raciale ongelijkheid, vaderschap en zoetsappig drama overtuigend tot een rags to riches-vertelling.
Maar Richards uitgekiende stappenplan ligt iets te opzichtig ten grondslag van deze chronologisch vertelde biografie. Dat zorgt ervoor dat de actie meer rond Richard (en de naar zijn eerste Oscar hengelende Will Smith) draait, dan rond de twee jonge tennisiconen. Zij verdwijnen helemaal in de schaduw van de Fresh Prince-acteur, die zijn rol als de veeleisende pater familias nu weer sleazy dan weer serieus inkleurt. En laat net die dominantie en aandachtshonger de kritiek zijn die Venus en Serena’s steeds in tennisplunje uitgedoste vader steevast te horen kreeg toen hij het carrièrepad van zijn dochters met ijzeren hand uittekende – tot grote frustratie van zijn bezorgde buren en coaches als Rick Macci (kleurrijk vertolkt door Jon Bernthal). Richard kwam altijd op de eerste plaats.
Hierdoor is King Richard misschien niet de biografie die de tennisiconen Venus en Serena Williams verdienen, maar is het wel een verleidelijk vertelde familiegeschiedenis van het gezin waaruit ‘de twee Mozarts van de tenniswereld’ komen en de manipulatieve man die zich daar verantwoordelijk voor acht. Dat Richard toch nog wat sympathie opwekt, komt vooral door de volharding die Smith in ’s mans vertolking steekt. En natuurlijk ook door het iets te lange en te romantische scenario dat eerst ter goedkeuring langs de Williams-familie moest. Want ook deze zelfverheerlijking behoorde tot het plan van de inmiddels 79-jarige tenniscoach.
King Richard
Reinaldo Marcus Green met Will Smith, Aunjanue Ellis, Jon Bernthal
