‘Kijk mama, die prinses uit Black Panther lijkt op mij!’

Johanna-Baptista Pelgrims, een Afropeaanse mama, ging met haar twee kinderen naar Black Panther kijken. Een belangrijke gebeurtenis voor haar en haar kroost: ‘Waar blijft die Afrikaanse nicht van Mega Mindy?’

Ik las en hoorde de afgelopen dagen veel commentaren over Black Panther en vele daarvan bestempelden de film als een nieuwe portie van het gewoonlijke Marvelvoer, bereid met dezelfde platte, commerciële Hollywoodingrediënten die we aan de lopende band geserveerd krijgen. Zij bekeken Black Panther overduidelijk door een andere socioculturele bril dan de onze.

Tegen hen zeg ik: wakker worden! Miljoenen mensen op deze werelden zijn diep geraakt omdat ze eindelijk een zwarte superheld zagen, een nieuw hoofdingrediënt in het recept. Ook bij mijn kinderen werd een gevoelige snaar geraakt Mijn 8-jarig, Vlaams-Congolees, donkerbruin dochtertje zei tegen me: ‘Mama, die prinses in de film is slim en mooi en ze lijkt op mij!’ Mijn zoontje op zijn beurt: ‘Mama, ik bén Black Panther!’ Mijn oude tantes, zus, neef, nichten, de mensen rondom mij: iedereen had wel een verhaal over hoe herkenbaar de muziek, de kleding of een haartooi was.

Mijn dochtertje vergeleek Wakanda zelfs met Katanga! Dat is een voormalig onafhankelijk land, vandaag deel van de Democratische Republiek Congo, met een grondrijkdom om jaloers op te zijn, dat ooit de welvaart evenaarde van de VS of Europa. Ook in de grond van Wakanda zit er iets van waarde, namelijk een soort supermetaal dat ervoor zorgt dat het land technologisch ver vooruit is op de rest van de wereld.

Mijn zoon en dochter zijn niet de enige kindjes die gelukzalig uit de bioscoop komen omdat hun cultuur eindelijk eens op een andere manier belicht wordt. Vandaag circuleren op sociale media ontroerende beelden van springende kindjes die wijzen naar Black Panther en zingen: ‘Die lijkt op mij!’

De droomwereld van die kinderen, en dus ook van de mijne, kreeg plots een invulling op het grote scherm. Voor één keer zagen ze geen helden en prinsessen met lang haar en huiden wit als sneeuw, die in dikke, stenen kastelen wonen of loodzware kronen moeten torsen. Want ja, dat is wat beschreven staat in de sprookjes die ik hen regelmatig voorlees.

Ook de modeliefhebber in mij jubelt. Heerlijk om al die verschillende outfits van de filmgangers te zien. Eindelijk durven vele Afropeanen ook met hun afro-geïnspireerde kleren fier in het publiek te verschijnen zonder dat de mensen zich afvragen of het nu carnaval is.

Als kind moest ik het doen met Tina Turner en Whitney Houston. Ja, daar leek ik het meeste op. Ik ben zo blij dat mijn dochter sterke, mooie, natuurlijke donkerbruine vrouwen te zien krijgt in waardige rollen, die hun pruiken doodleuk in de gezichten van hun aanvallers gooien, want ze vindt dat zo ongewoonlijk en zo leuk.

De anderskleurige jeugd moet zich ook goed voelen in onze maatschappij. Daarvoor moeten ze zich kunnen weerspiegelen aan mensen die ook op hen lijken. Maar is het niet triestig dat we daar zo lang op hebben moeten wachten? Laat staan hoe opvallend het is dat veel mensen die quasi nooit een voet zetten in de bioscoop, omdat ze zich nooit aangesproken voelen door wat ze op het grote scherm zien, nu plots de zalen vullen.

Wat Black Panther voor hen betekent, beseffen veel mensen niet. Dat komt allicht door die West-Europese bril die we allemaal dragen. Tijd om eens een nieuwe bril te kopen, zou ik zeggen, want ook maatschappelijke superhelden van deze nieuwe superdiverse generatie vallen niet langer in één kleurenpalet te beschrijven.

Het is veelzeggend dat mijn neefje deze week op school debatteerde over de politieke dimensie van de film, terwijl vele blekere klasgenootjes niet verder keken dan de actiescènes die kenmerkend zijn voor Marvelproducties. ‘Ach ja, het is maar fantasie’, zeggen enkele cinefiele vrienden tegen me. ‘Stop’, zeg ik dan, het is veel meer als dat.

Het is dankzij deze film dat mijn kinderen, en miljoenen andere met hen, hun eigen uiterlijk en afkomst meer gaan waarderen. Een hele generatie Black Panthers staat klaar om de maatschappelijke helden van morgen te worden. Studio 100, wij wachten alvast op die Afrikaanse nicht van Mega Mindy!