In de schaduw van de kristalblauwe koepel van het Antwerpse Sportpaleis draait Robin Pront zijn eerste langspeelfilm D’Ardennen, een gangsterprent waarvoor hij een Vlaams sterrenensemble kon casten. Een sfeerverslag van op de gure winterset.
De wind raast over het Antwerpse Lobroekdok, waar de barre winterkou als een vlijmscherp stanleymes in de huid snijdt. Dampende bekertjes koffie gaan naarstig van hand tot hand en zorgen voor kortstondige warmtegolven door kelen van cast en crew. Een headset verwarmt de oren van debuterend regisseur Robin Pront, die al fluitend en met een haast onvergankelijke glimlach over de set sloft.
De Edegemnaar oogt de relaxatie zelve wanneer het rode lichtje van de camera brandt, maar is recent tot zijn eigen ontsteltenis in een oude rokersgewoonte hervallen. Of het van de vakstress is wil hij niet gezegd hebben en lijkt ons ook ondenkbaar. “De set is echt de enige plek waar hij rustig is”, vertelt acteur Jeroen Perceval, die mee het scenario schreef. Veerle Baetens, die als allerlaatste aan de cast werd toegevoegd, kan dat lachend beamen: “Buiten de set is dat helemaal géén rustige mens!”
Perceval als fetishacteur
Aanvankelijk zou Rundskop-regisseur Michaël Roskam zich over Percevals scenario buigen, maar die liet het project wegens een te drukke Oscaragenda aan zich voorbijgaan. De Truiense filmmaker blijft wel betrokken als executive producer. Pront: “Je kan niet zeggen dat Michaël heeft afgehaakt, want het project stond nog nergens. Ik ben er uiteindelijk wat ingesukkeld omdat ik een verleden had met Jeroen.” Perceval vertolkte de hoofdrol in Pronts met prijzen overladen kortfilms Injury Time en Plan B.
Net als die laatste wordt ook D’Ardennen een gangsterprent, zij het minder heftig en meer afgelijnd. Pront: “Je kan de parallel trekken tussen Plan B en D’Ardennen qua thematiek, maar wat betreft het visuele ligt het tempo van D’Ardennen lager. Voor mijn kortfilms had ik geen geld voor steadycams of dolly’s, waardoor het een kinetisch arsenaal aan cuts werd. Met het huidige budget kan ik mezelf als visueel regisseur meer uitdagen en ontwikkelt mijn stijl zich ook makkelijker.”
D’Ardennen volgt een broederpaar dat vier jaar na een uit de hand gelopen homejacking hun leven terug op de rails tracht te krijgen, nadat de oudste een gevangenisstraf uitzat. Perceval neemt de rol van de jongste broer op zich en werkt zo al voor de derde keer samen met Pront. “Tegen wil en dank wordt hij mijn fetishacteur (lacht). Onze vertrouwensrelatie is zo sterk geëvolueerd dat het lijkt alsof ik met een vriend werk. Daardoor durf ik sneller erg kritisch zijn tegen Jeroen.” Al wil Perceval zijn regisseur allerminst dogmatisch noemen. “Het klopt dat Robin en ik erg perfectionistisch zijn, maar ik heb hem ook al weten ingaan tegen de coryfeeën op de set.”
Sterrencast
Kevin Janssens vertolkt de rol van de ex-gedetineerde broer en veranderde daarvoor ingrijpend van look. Met een achteruitgekamde vetkuif, bijhorende oorring en een collectie littekens in het gezicht is hij het soort überdelinquent, dat voortdurend in foute gewoontes hervalt. “Mijn personage is een ongeleid projectiel, dat de verantwoordelijkheid voor gedane zaken voortdurend van zich afschuift. Desondanks probeert hij zijn leven terug op orde te krijgen. Hij is het type dat het wel goed bedoelt maar eigenlijk toch een vogel voor de kat is.”
Janssens woonde in zijn jeugd nabij een sociale wijk en herkent dat soort personages naar eigen zeggen erg goed. “Voor zo’n atypische rol vertrek je altijd vanuit je eigen leven. Je gaat op zoek naar gelijkenissen, waardoor je jezelf een rugzak aan ervaringen geeft om dat personage uit te putten.”
Na vijf seizoenen Vermist, waarin hij de explosieve moraalflik Nick Bulens was, verkent Janssens als bad guy in D’Ardennen nu ook de andere kant van de maatschappij. “Zonder Vermist te kort te willen doen, vind ik het fijn om eens iemand van vlees en bloed en met enige gelaagdheid te spelen. In Vermist was ik een nevenpersonage, dat gehuld was in good-cop-bad-cop-toestanden.”
Ook Veerle Baetens keert na omzwervingen in Europa terug in een Vlaamse film. “Ook mijn personage is psychologisch enigszins labiel. In mijn ogen focust de film op spijtige kinderen, die het geluk misten om ouders te hebben die benadrukten dat studeren belangrijk was.”
Fargo vs. Trainspotting
Ondanks die forse lading criminaliteit is D’Ardennen toch geen volbloed misdaadprent. Producent Bart Van Langendonck noemde het een bastaardfilm van Fargo en Trainspotting, al spreekt die vergelijking volgens Pront eerder tot de verbeelding. “Ik vind het eerlijk gezegd wat lullig om mijn film aan twee andere films op te plakken. Zonder de persoonlijkheid van mijn personages onderuit te willen halen – want ik zie hen doodgraag – toon ik hen inderdaad aan de rand van de maatschappij, zoals in Trainspotting, ja. Maar qua thematiek sluit de film meer aan bij Scorseses Mean Streets of Michôds Animal Kingdom. Bij het herschrijven van het scenario stuitte ik ook regelmatig op vondsten uit oudere films, die ik dan liet doorsijpelen in mijn film. Dat is een soort refereren zonder te stelen, want D’Ardennen is – echt waar – mijn eigen ding.”
Baetens noemt Pront daarom een auteursregisseur. “Hij toont geen voor de hand liggende figuren, maar personages die met passie en liefde gemaakt zijn. Hij schermt mooi met de lijn tussen figuren uit comedy en misdaad.” Perceval kent het scenario als geen ander en gaat daar steevast in mee. “Ook de foute kantjes van die mensen worden getoond, waardoor er hier en daar iets tragikomisch insluipt. Robin beschikt over de visie om beide knap in elkaar te laten samenvloeien.”
Janssens smeert tot slot nog royaler met stroop en bevestigt zo de algemene perceptie dat Pront als één van de grootste talenten van de Vlaamse regisseursgilde geldt: “Hij is gewoonweg een revelatie. Eén van de beste regisseurs waarmee ik al samenwerkte. Robin kent zijn personages ongezien goed en geeft ze dankzij zijn creativiteit op de set nóg meer identiteit. Hij heeft een soort instinct dat ik nog maar zelden heb ervaren.”
De opnames van D’Ardennen lopen nog tot en met 28 februari op diverse locaties in Antwerpen en – wat dacht u – de Ardennen. Het veelbelovende regiedebuut van Robin Pront verschijnt wel pas in het voorjaar van 2016 in de zalen.
Jarno Bertho
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier