Het filmfestival van Rotterdam in 7 aanraders

Tussen 25 januari en 5 februari openen de Rotterdamse filmzalen hun deuren voor het International Film Festival. Het filmfestijn zet zowel jong bloed als gevestigde makers in de kijker in een gevarieerd programma. We selecteerden enkele aanraders.

A Bride for Rip van Winkle (Iwai Shunji, Japan)

In deze film, een cynische schets van hedendaagse eenzaamheid, ontmoet de nogal timide Japanse lerares-blogster Nanami een man via het internet. De twee verloven zich, ondanks een gebrek aan gemeenschappelijke interesses. Al snel blijkt dat de jongedame over een eerder beperkte familie- en vriendenkring beschikt, en huurt ze enkele acteurs in om haar uit haar sociale isolement te redden. Enige tijd later neemt Nanami zelf de rol van nepfamilielid op zich. Stilaan rijst de vraag welke rol mensen vandaag nog in elkaars leven spelen.

American Honey (Andrea Arnold, VS)

American Honey vertelt het verhaal van Star, een verveelde adolescente. Ze belandt bij een troep losgeslagen jongeren – er is ook een rol voor Shia Leboeuf – die als tijdschriftverkopers door de Verenigde Staten trekken. Haar nieuwe leven blijkt er al snel een te zijn van losbandige feesten, seks, ruzie en diefstal. Andrea Arnolds roadtriprelaas toont het leven van de jonge Amerikaan in de marge, en wijkt op een ontnuchterende manier af van het rijke-puber-wil-vrij-zijn-cliché.

Columbus (Kogonada, VS)

Casey, net afgestudeerd, moet onverwachts haar toekomst aan de kant schuiven om haar ex-drugsverslaafde moeder te verzorgen. In de stad Columbus ontmoet ze de veel oudere Koreaans-Amerikaanse Jin, wiens vader in een coma ligt. De twee sluiten een vriendschap en bloeien open in elkaars bijzijn. Via hun steeds diepgaandere gesprekken gaan Casey en Jin meer en meer de confrontatie aan met hun miserabele manier van leven. Columbus is Amerikaans, maar knipoogt visueel naar Aziatische beeldcomposities.

Demonios Tus Ojos (Pedro Aguilera, Spanje/Colombia)

De jonge filmmaker Oliver herkent in een pornovideo zijn knappe halfzusje Aurora. Hij besluit haar op te zoeken, waarna de twee verwikkeld geraken in een spel van aandacht, kijken en bekeken worden. Hun reünie is aanvankelijk niet onprettig, maar dat verandert wanneer Olivers camera het privéleven van Aurora binnendringt.

Manifesto (Julian Rosefeldt, Australië/Duitsland)

Manifesto is een collectie van dertien kunstgerelateerde manifesten, geproclameerd door Cate Blanchett. De steractrice portretteert dertien verschillende personages, en wekt hun artistieke visies tot leven in een audiovisuele collage. De film speelde al in enkele musea, en doet sinds begin 2017 filmfestivals aan.

Quality Time (Daan Bakker, Nederland)

Daan Bakkers debuutfilm toont hoe vijf dertigers op een vaak ongemakkelijke en absurde wijze omgaan met het leven. Ondanks de Monty Pythoneske verhalen over schoonfamilies, tijdreizen en ontvoeringen door buitenaardse creaturen, is er ook plaats voor emotie in dit kneusjesrelaas.

66 Kinos (Philipp Hartmann, Duitsland)

Philip Hartmann vertoonde een van zijn films in 66 Duitse bioscopen, waarna hij op basis van die sessies een nieuwe creatie uit zijn mouw schudde. Het resultaat is 66 Kinos, een metafilm die bulkt van de passie voor het medium en tegelijkertijd getuigt van enige angst voor wat de toekomst zal brengen. Kinos vreest op cinefiele wijze voor de alleenheerschappij van de blockbuster.