Gezien in Cannes: ‘American Honey’ van Andrea Arnold, ‘een walk on the wild side met ontnuchterend effect’
Dat Andrea Arnold weet hoe je op een aardse en energieke manier de wereld van jongeren moet verbeelden, weten we al sinds haar véritédrama Fish Tank en haar tot op het bot ontbeende Emily Bronté-adaptatie Wuthering Heights. Ook in haar eerste trip op Amerikaanse bodem doet ze je het zweet, de extase, de verwarring en het existentiële ennui van haar tienerprotagonisten haast proeven, voelen en ruiken. Met dank aan de intens naturalistische cinematografie van haar vaste cameraman Robby Ryan.
In American Honey trekken een bende nieuwe nomaden met hun busje door de Midwest en verdienen ze overdag de kost door van deur tot deur magazines te slijten om er hun weinige dollars ’s nachts terug door te jagen aan drank en drugs. Gids met dienst is de achttienjarige Star (de charismatische debutante Sasha Lane) die haar white thrash-familie achter zich heeft gelaten en onderweg hoopt de liefde en zichzelf te vinden, maar beetje bij beetje doorkrijgt dat ze, net als haar losbandige lot- en reisgenoten, op een road to nowhere is beland.
Futiel liefdessubplotje
Een echt plot heeft het tot epische proporties – bijna drie uur! – opgeblazen en in de slipstream van Harmony Korine en Larry Clark drijvende American Honey niet, tenzij je het futiele liefdessubplotje met Shia LaBeouf daaronder zou catalogeren. En bovendien word je net als Star en co. van het ene wilde feestje naar de andere spontaan opwellende vrij- of scheldpartij geloodst, op de tonen van een pompende pop- en rapsoundtrack.
Zelden voelden de weidse plains van de Midwest dan ook zo benauwend, leeg en claustrofobisch aan als hier, wat Arnold nog benadrukt door alle los geschoten kinetisch gemonteerde vignettes in haar favoriete 4/3-beeldformaat te murwen.
Geen wonder dat je na een uur de indruk krijgt dat je, in het kielzog van de chronisch zuipende, snuivende en fuivende kids, eindeloos rondjes aan het draaien bent, met alle verveling en uitputting, gekreun en gesteun van dien, al is dat natuurlijk net Arnolds gedurfde, compromisloze en wrange pointe. Een walk on the wild side, met een hoogst ontnuchterend effect.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier