Film Fest Gent sluit af in dankbaarheid: ‘Cultuur kan veilig, ook in deze omstandigheden’

Terwijl de horeca op slot moest, werd de beslissing over strengere coronamaatregelen bij cultuurevenementen een weekje uitgesteld. Marijke Vandebuerie, algemeen directeur Film Fest Gent, kan hierdoor de 47e editie van het festival nu in schoonheid afronden.

Het zijn vreemde weken geweest voor Marijke Vandebuerie, sinds 2018 algemeen directeur bij Film Fest Gent. Zij moest tijdens een gigantische gezondheidscrisis en in een onzeker klimaat een groots evenement veilig zien te organiseren. ‘Sinds de start van het festival is het er in de buitenwereld niet bepaald beter op geworden’, blikt ze nu terug op de Gentse filmweken. ‘Natuurlijk ben je eerst vooral triest dat plannen in het water vallen – op vlak van debatten en gasten bijvoorbeeld – maar en cours de route vergeet je dat en zie je enkel nog maar de dingen die we wel konden realiseren. We kunnen met een gevoel van dankbaarheid afsluiten.’

Vorige week werden er strengere coronamaatregelen aangekondigd waardoor de horeca dicht moest, maar over cultuurevenementen werd toen nog niet beslist. Merkten jullie toen toch iets van die verstrengingen?

Marijke Vandebuerie: Eigenlijk niet. Op dat moment waren onze maatregelen al strenger dan ze verondersteld werden te zijn. Zo mochten er in de grootste zalen maximum 200 personen binnen, in de kleinere 50% van de capaciteit én mocht er niet gegeten of gedronken worden tijdens de film. We hadden meteen beslist om heel voorzichtig te zijn. Als we dat niet hadden gedaan, moesten we tijdens het festival misschien mensen die een ticket hadden toch weigeren. Dat wilden we niet. Daarnaast wouden we mensen ook echt het gevoel geven dat het veilig was. We hebben getoond dat cultuurbeleving in deze omstandigheden veilig kan. Zo kregen we het vertrouwen om door te gaan.

Hing het festival nooit aan een zijden draadje?

Vandebuerie: We zijn blij dat we toen verder konden gaan, maar ergens verwachtten we dat ook wel. Op de opening waren verschillende politici aanwezig en ik denk dat ze toen gezien hebben dat er geen reden was tot sluiting. Ik hoop dat ze nu tijdens de volgende veiligheidsraad ook beslissen dat cultuur in beperkte mate moet kunnen (intussen heeft het Overlegcomité beslist dat cultuurevenementen kunnen blijven doorgaan met een maximumbezetting van 200 bezoekers, nvdr.). De veiligheidsprotocollen zullen misschien wat strenger worden, maar cultuur is de zout en peper van ons leven. Voor mensen die de komende maanden in een isolement dreigen te raken, kan dat een houvast zijn.

Zijn jullie dan aan een ramp ontsnapt?

Vandebuerie: (denkt na) Pas op: het is bijzonder dat we deze editie hebben kunnen volmaken – en hopelijk kunnen in het verlengde ervan ook de bioscopen openblijven – maar we hebben ook moeten inboeten. We hebben het culturele hart van het festival kunnen vrijwaren, maar daarnaast is er veel geschrapt.

Wat is de financiële impact van zo’n afgeslankte editie?

Vandebuerie: We moesten het publiek echt overtuigen dat er bij ons veilig van film genoten kon worden, want zonder ticketkosten was het moeilijk geworden. Over de definitieve bezoekcijfers beschik ik nog niet, maar we hadden wel meer uitverkochte zalen dan normaal. Weliswaar omdat we een beperkte capaciteit hadden, maar toch. Dat was nodig want het was sowieso een risico. Gelukkig kregen we ook steun van het cultureel noodfonds en bleven de sponsors aan boord.

Wat zijn de lessen die je uit deze editie trekt?

Vandebuerie: Ik ben me bewuster geworden van ons belang in het ecosysteem van de filmsector. Zo gaan hier bijvoorbeeld veel interviews met filmtalent door die pas later gepubliceerd zullen worden wanneer de film in de bioscoop verschijnt. En ook dat we een plek zijn waar makers elkaar ontmoeten en nieuwe projecten ontstaan. Dat moesten we deze editie missen. Misschien kan je denken dat die recepties en netwerkmomenten niet belangrijk zijn, maar we krijgen vaak te horen dat net daar de zaadjes van een nieuw project gepland zijn. Ik hoop dat die belangrijke functie in de toekomst niet verloren gaat.