Film Fest Gent rolt rode loper uit voor Joseph Gordon-Levitt

De Amerikaanse topacteur Joseph Gordon-Levitt maakte donderdagavond een zelfverzekerde indruk bij de voorstelling van zijn regiedebuut ‘Don Jon’ op het filmfestival in Gent. Het verslag.

Film Fest Gent had met Joseph Gordon-Levitt een stevige publiekstrekker in huis. De kaarten voor de voorstelling van ’s mans regiedebuut Don Jon vlogen in een mum van tijd de deur uit, en op de trappen van Kinepolis Gent was het donderdagavond drummen geblazen. Verschillende fans gingen al vroeg postvatten om een glimp op te vangen van de Amerikaanse acteur en regisseur.

Die leverde met Don Jon een energieke, maar ook wat oppervlakkige komedie af over de objectivering van het andere geslacht en seks. Hoofdpersonage Jon Martello, gespeeld door Gordon-Levitt zelf, is namelijk verslingerd aan porno op het internet. Een verslaving waar zijn talrijke one night stands en zelfs een romance met de sexy Barbara (Scarlett Johansson) hem niet van af kunnen brengen.

Politiek activisme
“Don Jon gaat over de impact van de media op onze kijk op de wereld”, verduidelijkte Gordon-Levitt op een persconferentie voor de vertoning. “Niet alleen pornografie, maar ook reclame en tv-programma’s hebben een enorme invloed op de manier waarop we met elkaar omgaan en liefde en seks beleven. Veel mensen; zowel vrouwen als mannen; koesteren onrealistische verwachtingen van het andere geslacht, ideeën die gebaseerd zijn op de beeldvorming in de media. Ik acteer al sinds mijn kindertijd -dat verklaart wellicht waarom mijn eerste script dit thema behandelt.”

Ook het politieke activisme van zijn beide ouders inspireerde Don Jon, gaf de regisseur later op de avond toe. “Mijn vader en moeder waren in de jaren zestig en zeventig erg betrokken bij de burgerrechten- en vredesbeweging. Ook de marginalisering van vrouwen kwam thuis regelmatig aan bod. Op televisie zagen we wel eens reclamespotje waarin schaarsgeklede vrouwen een hamburger of zo verkochten, en dan sprak mijn moeder daar ook over met mij en mijn broer. Die gesprekken drukten een grote stempel op deze film.”

Klap in het gezicht
Een “Don Juan” met een boodschap dus, al verpakte de acteur van kassuccessen als (500) Days of Summer, The Dark Knight Rises, Inception en Lincoln die in een vederlichte romantische komedie. “Humor is vaak de beste manier om iets betekenisvol te zeggen”, verdedigde Gordon-Levitt zijn keuze. “Veel mijn favoriete films zijn komedies met inhoud, zoals Dr. Strangelove van Stanley Kubrick of het werk van Hal Ashby, de regisseur van Being There, Shampoo en Herald & Maude.” Zelf experimenteerde de 32-jarige Amerikaan de voorbije tien jaar uitvoerig met clips en kortfilms. In 2010 richtte hij hitRECord op, een open en multimediaal productiehuis dat samenwerking beoogt.

Een andere inspiratiebron voor zijn eerste langspeelfilm was Le Mépris van Jean-Luc Godard, bekende Gordon-Levitt. “Een film die het publiek verleidt met prachtige beelden van Brigitte Bardot, maar je dan een klap in het gezicht geeft en doet nadenken over de manier waarop je naar die vrouw zit te kijken. Dat probeert mijn film ook te doen: ik lok het publiek naar binnen met de belofte van een typische Hollywoodromance en neem mensen mee op vertrouwd terrein, maar wel met de bedoeling om hun zekerheden weg te nemen en hen een spiegel voor te houden.”

Een en ander verklaart waarom Don Jon zich afspeelt in de lagere middenklasse van New Jersey, en niet in de high society van New York of Londen. Gordon-Levitt groeide zelf op in een gelijkaardig milieu in de buitenwijken van Los Angeles en dikt gretig de kleine kantjes van een doorsnee Amerikaans gezin aan, al is zijn film daardoor zelf kwistig met stereotypen. Verwacht geen diepgaand psychologisch graafwerk: als complexloze, voortdurend schuimbekkende macho’s hebben vooral de mannelijke personages karikaturale trekken.

Scarlett en Julianne
Onderhoudend is Don Jon anders wel, mede dankzij het stevige acteerwerk (onder meer van Tony “Who’s the Boss?” Danza als Jon’s vader, in marcelleke) en de interessantere rollen van Scarlett Johansson en Julianne Moore. Laatsgenoemde speelt als de weduwe Esther de tweede vrouw die het repetitieve leventje van de antiheld (fitnessen, uitgaan, meiden versieren, masturberen en te biecht gaan) verstoort.

“Ik dacht al aan Scarlett toen ik nog aan het script schreef”, vertelde Gordon-Levitt de uitverkochte bioscoopzaal na de vertoning. “Knappe vrouwen zijn er genoeg, maar Scarlet is ook een bijzonder mens en een getalenteerde actrice. Haar aantrekkingskracht schuilt voor mij niet in haar looks, maar in haar ideeën. Ze was de eerste actrice die het script las en had uiteindelijk een grote inbreng in dit project. Julianne kreeg van haar manager te horen dat mijn script over porno ging en voelde er na Boogie Nights niets voor om nog eens die weg op te gaan. Tot ze het las en me vertelde dat ze er zoveel meer in zag. Dat was voor mij een enorm compliment.”

De rolverdeling en de intense samenwerking tussen de acteurs waren van cruciaal belang, benadrukte de filmmaker. “Er zit veel waarheid in de uitspraak dat casting negentig procent van het werk is. Eens die op punt staat, moet je als regisseur niet zo gek veel meer ingrijpen. Dat leerde ik ook van mijn favoriete regisseurs: Steven Spielberg, Christopher Nolan en Rian Johnson hebben allemaal die “light touch”. Ze weten wat ze willen, maar gaan met zachte hand te werk. Ik voelde me eerder een ambassadeur van de crew dan de baas.”

“Hopelijk lokt de film achteraf gesprekken en debat uit”, gaf Gordon-Levitt het publiek nog mee. “Ik schreef dit script niet om mensen een prettig gevoel zonder meer te bezorgen.”

Wim Denolf