Vier tips voor het animatiefilmfestival Anima

Met onder meer een tragikomische film over slakken en de natte droom van iedere Freud-adept.

Memoir of a Snail

Memoir of a Snail stond afgelopen herfst in onze top tien van Film Fest Gent, werd bekroond als beste film op het BFI London Film Festival en keert straks misschien naar huis met de Oscar voor beste animatiefilm. Alle lofbetuigingen zijn terecht voor deze tragikomische prent van Adam Elliot, de Australische stop-motionfilmmaker met een voorliefde voor lelijke kleifiguren, menselijk leed en outsiders. De opvolger van Mary and Max (2009) gaat over Grace (Sarah Snook), een door slakken geobsedeerde vrouw. Zij kruipt zachtjes uit haar schulp na een traumatische jeugd, waar Elliot verrassend veel humor in vindt.

Ghost Cat Anzu

In een wereld waar stervelingen en geesten zij aan zij leven, raakt een elfjarig meisje bevriend met een dikke rosse kat die zowel een masseur is als een bemiddelaar tussen de levenden en de doden. Op basis van die beschrijving is het misschien niet vreemd dat Ghost Cat Anzu – een coming of age in de onderwereld – vergeleken wordt met Spirited Away, maar het is wel een tikje onterecht. En dat is geen kritiek: deze geestige, inventieve prent vertelt een ander verhaal, maar blijft net zo hard aan de ribben kleven.

Sanatorium under the Sign of the Hourglass

Het zal u niet verbazen dat een weirdo als Terry Gilliam de gebroeders Quay bij zijn favoriete animatiefilmmakers rekent. Hun wonderbaarlijke stop-motionfilms zijn ongrijpbaar, unheimlich en slaan vrijwel alle narratieve conventies aan gruzelementen. Dat is met hun eerste langspeelfilm in twintig jaar niet anders. Dit keer gaat het om een man op een spooktrein, onderweg naar het sanatorium waar zijn stervende vader verblijft. Al is die plotlijn slechts een voorwendsel voor een duistere trip waarop een identieke tweeling u meevoert.

The Most Precious of Cargoes

In 2011 gaf Michel Hazanavicius het startschot van zijn internationale carrière met The Artist, een stilistische hommage aan de stille film. Sindsdien kost het de Franse filmmaker moeite om te scoren met een waardige opvolger. Met dit moderne animatiesprookje over een baby die uit de trein richting Auschwitz gegooid wordt, gooit Hazanavicius het alvast over een andere boeg. En niet zonder succes: vorig jaar had hij de eer om als eerste in zestien jaar met een animatiefilm mee te dingen naar de Gouden Palm.

Paprika

Paprika vangt aan als de natte droom van iedere Freud-adept. In een futuristisch universum vinden psychotherapeuten eindelijk een machine waarmee ze het onderbewustzijn van hun patiënten kunnen exploreren via hun dromen. Terroristen hebben helaas andere plannen met die uitvinding. Satoshi Kons evenwichtsoefening tussen droom en nachtmerrie groeide de afgelopen jaren terecht uit tot een cultklassieker. Aan u om hem te herontdekken in 4K.