Met meer dan honderd titels kan het programma van Film Fest Gent nogal overweldigend ogen. Maar geen nood: Knack Focus gidst je met plezier langs enkele interessante films – van graag geziene gasten tot nieuwe frisse stemmen.
Lees alles wat je moet weten over Film Fest Gent 2024 in ons dossier.
Sasquatch Sunset (David & Nathan Zellner)
Nu al een van de meest besproken films van het hele festival. Terwijl in Sasquatch Sunset zelf geen woord gesproken wordt. Logisch, aangezien de film een Bigfoot-familie volgt die de menselijke taal niet beheerst. Toen de eerste beelden van de komedie gelost werden, gingen die meteen viraal. De bekende acteurs Jesse Eisenberg en Riley Keough zagen er totaal onherkenbaar en een beetje walgelijk uit als grote, harige aapmensen. Maar wie daar overheen kan kijken – of er misschien net op kickt – kan zich verheugen op een surrealistische ervaring met degelijke slapstick en lichaamssappenhumor.
15.10, 22u, 16.10, 17u, Kinepolis en 18.10, 19u30, Sphinx
Bird (Andrea Arnold)
Drie jaar geleden toonde Andrea Arnold haar documentaire Cow op Film Fest Gent, over de laatste dagen van een melkkoe. Dit jaar keert ze terug met Bird: géén docu over vogels, wel haar eerste fictiefilm sinds American Honey uit 2016. Daarbij zijn haar sociaal-realistische thematieken onveranderd. Bird gaat over de twaalfjarige Baily, die met haar oudere broer en haar vader in een kraakpand woont. Die laatste, gespeeld door Barry Keoghan, kampt met een drugsprobleem en vertelt plotsklaps dat hij over een paar dagen zal trouwen. Terwijl Bailey haar weg zoekt in dit verwarrende bestaan, leert ze op een dag de mysterieuze Bird kennen, met wie ze een bijzondere band opbouwt.
18.10, 19u30, 19.10, 14u30, 20.10, 20u, Kinepolis
Les femmes au balcon (Noémie Merlant)
Noémie Merlant ken je misschien als de Emmanuelle van 2024 en als de smachtende schilderes in Céline Sciamma’s Portrait de la jeune fille en feu. Voor Les femmes au balcon vatte ze post voor, maar ook achter de camera, met de hulp van Sciamma in de schrijfkamer. Merlants tweede langspeler is geen fijnzinnig kostuumdrama, maar een uitzinnige film over een actrice, een schrijfster en een camgirl die vanaf hun balkon in de miserie verzeilen. Uiteenlopende genres worden vervlochten tot een kleurrijke nachtmerrie. Onder die flamboyante façade schuilen allerlei thema’s over vrouwelijke vrijheid en patriarchale onderdrukking.
10.10, 21u15, 19.10, 14u30, Kinepolis en 20.10, 19u30, Sphinx
The Apprentice (Ali Abbasi)
Van Donald Trump wordt weleens gezegd dat hij zo grotesk is dat elke poging tot fictionalisering of parodie bij de realiteit verbleekt. Ali Abbasi (Holy Spider) doet alsnog een poging om de Amerikaanse zakenman, ex-president en presidentskandidaat naar het zilveren doek te brengen met The Apprentice, vernoemd naar de realityshow waarin Trump vele jaren geleden al opschudding veroorzaakte. Sebastian Stan kruipt in de huid van de Trump van de jaren zeventig en tachtig, wiens carrière gevormd wordt door de meedogenloze advocaat Roy Cohn. Die laatste wordt vertolkt door Jeremy Strong, na zijn rol als Kendall Roy in Succession geen groentje als het op rijke gluiperds aankomt.
13.10, 20u, Vooruit en 14.10, 10u, 17.10, 17u, 20.10, 20u10, Kinepolis
The Room Next Door (Pedro Almodóvar)
Heeft Pedro Almodóvar na The Skin I Live In, All About My Mother en Pain & Glory nog wel een introductie nodig? Op dit filmfestival komt de Spaanse meester van het melodrama alsnog verrassend uit de hoek. Met The Room Next Door maakte hij namelijk zijn eerste langspeelfilm in het Engels. Fans hoeven niet bang te zijn: ja, Penélope Cruz en Javier Bardem werden ingeruild voor Tilda Swinton en Julianne Moore, maar verder bevat dit euthanasiedrama weer alle vitaliteit en dramatiek die we van Almodóvar gewoon zijn. Wie anders kan de hereniging tussen een terminaal zieke oorlogsverslaggever en haar uit het oog verloren collega zo kwetsbaar in beeld brengen?
17.10, 20u, 18.10, 14u30, 20.10, 19u45, Kinepolis
A Different Man (Aaron Schimberg)
Zijn rol als Donald Trump is niet de enige opvallende verschijning van Sebastian Stan op dit filmfestival. In A Different Man vertolkt hij een acteur die lijdt aan neurofibromatose, een ziekte die zijn gezicht ernstig vervormt, wat zijn kansen in de filmwereld beperkt. Hij ondergaat een radicale operatie die hem conventioneel aantrekkelijk maakt, in de hoop zijn droomrol te scoren. Maar als hij tijdens de audities de loef wordt afgestoken door een acteur met exact dezelfde aandoening, begint er een satirisch doppelgängerverhaal dat ons zelfbeeld onder de loep neemt. Net als de dunne lijn tussen representatie en exploitatie.
15.10, 20u, 16.10, 17u, Kinepolis en 18.10, 22u, Studio Skoop
Les yeux sans visage (Georges Franju)
Op Film Fest Gent is altijd meer te zien dan alleen gloednieuwe titels. In het Videodroomluik krijgen enkele cultfilms live een nieuwe soundtrack. Zoals de Rubens-documentaire van Henri Storck, die Johannes Is Zijn Naam van een streepje Twin Peaks voorziet. Of Les yeux sans visage, een Franse psychologische horrorfilm uit 1960 over een obsessieve chirurg. Hij probeert het misvormde gelaat van zijn dochter te behandelen door onschuldige vrouwen te ontvoeren en hun gezichten te transplanteren. Huiveringwekkend, en in de MIRY-concertzaal maakt Felicia Atkinson daar ook nog eens passende muziek bij. Met haar minimalistische, electro-akoestische soundscapes wringt de film zich nog net iets vlotter onder de huid.
13.10, 20u, MIRY
Des Teufels Bad (Severin Fiala & Veronika Franz)
Tien jaar geleden deed het regisseursduo Severin Fiala en Veronika Franz stof opwaaien met Ich Seh, Ich Seh, een benauwende film over een tweeling die begint te twijfelen of ze samenleven met hun moeder of met een vreemde vrouw. Datzelfde gevoel van onbehagen brengen ze naar het Oostenrijk van de achttiende eeuw in Des Teufels Bad. Het verhaal begint met een moeder die haar baby ombrengt in het midden van het bos. Daarna wordt de focus verlegd naar Agnes, een recent getrouwde vrouw die zich verstikt voelt door haar man en diens moeder. Maar probeer als vrouw in die tijd maar eens een depressie aan te kaarten zonder van hysterie of hekserij beschuldigd te worden.
13.10, 19u30, 16.10, 22u30, 20.10, 14u15, Kinepolis
Les reines du drame (Alexis Langlois)
Op elke editie van Film Fest Gent valt minstens één opvallende debuutfilm te ontdekken. Dit jaar ziet Les reines du drame van Alexis Langlois er veelbelovend uit. In het jaar 2055 doet een extravagante youtuber het verhaal van de popdiva Mimi Madamour uit de doeken. Wat volgt is een muzikaal melodrama dat inspiratie haalt uit het leven van popsterren als Britney Spears, maar evengoed uit de pastelkleurige films van Jacques Demy. Dankzij deze film wordt Alexis Langlois al vergeleken met speelse, unieke regisseurs als Gregg Araki en Bertrand Mandico. Liefhebbers van films die alle hokjes aan diggelen slaan weten waar ze heen moeten.
17.10, 21u45, 18.10, 14u30, Kinepolis en 20.10, 14u30, Sphinx
Universal Language (Matthew Rankin)
Canada en Iran zijn twee landen die je misschien niet meteen aan elkaar zou linken. Toch worden precies die twee nationaliteiten gemixt in Matthew Rankins bizarre Universal Language, dat zich afspeelt in een alternatieve versie van het Canadese Winnipeg waar Farsi de dominante taal is. De film wordt regelmatig vergeleken met het werk van de Iraanse grootmeester Abbas Kiarostami, al belooft Universal Language een pak absurder te worden. Qua stijl doet Rankin denken aan de wollige precisie van Wes Anderson, terwijl het verhaal doorspekt is met reclamespotjes, verwarde toeristen en bingoavonden. Een aanrader voor filmliefhebbers die graag al eens verward de zaal verlaten.
17.10, 21u45, 18.10, 17u30, 20.10, 18u, Kinepolis
Chain Reactions (Alexandre O. Philippe)
Dit jaar wordt Tobe Hoopers gruwelklassieker The Texas Chainsaw Massacre vijftig. Uiteraard moet die mijlpaal worden gevierd door liefhebbers van de horrorfilms. Niet helemaal onverwacht schaart documentairemaker Alexandre O. Philippe, die eerder al hulde bracht aan onder meer Alien en The Exorcist, zich bij de lofzangen. In Chain Reactions traceert hij de invloed van Leatherface en zijn kannibalistische familie. Daarvoor polst hij onder meer bij horrorauteur Stephen King en de Japanse cultregisseur Takashi Miike naar hun al dan niet traumatische herinneringen aan de film.
11.10, 21u30, Kinepolis en 12.10, 14u30, 17.10, 17u30, Studio Skoop
Memoir of a Snail (Adam Elliott)
In 2009 wist Adam Elliott heel wat harten te stelen met Mary and Max, een stop-motionfilm over twee eenzame pennenvrienden en hun onwaarschijnlijke band. Er kruipt enorm veel tijd in de technieken die Elliott gebruikt, waardoor we vijftien jaar moesten wachten op een pakkende opvolger. Memoir of a Snail gaat niet over een slak, maar over de jonge Grace die steeds dieper in haar schulp kruipt. Logisch: samen met haar tweelingbroer groeit ze op bij een vader met een drankprobleem, daarna belandt ze achtereenvolgens bij een evangelistische familie en een swingerskoppel dat weleens vergeet dat het kinderen heeft. Wie Mary and Max zag, weet gelukkig al beter dan alleen tristesse te verwachten.
18.10, 19u15, 19.10, 16u15, 20.10, 13u30, Kinepolis
Anora (Sean Baker)
Je zou het oeuvre van Sean Baker kunnen zien als een volgehouden poging om sekswerk uit de taboesfeer te halen, of het op z’n minst een menselijk gezicht te geven. In Starlet schetste hij de ups en downs van een pornoactrice, met Tangerine realiseerde hij een gevoelig portret van twee transgender prostituees en Red Rocket was een schelmenfilm over een pornoacteur wiens hoogdagen gepasseerd waren. In Anora vertelt hij een tegendraads Assepoesterverhaal van een sekswerker die met een rijke man trouwt. Het resultaat is een energieke tragikomedie die Baker in Cannes de Gouden Palm opleverde.
12.10, 20u, 13.10, 11u, 20.10, 14u, Kinepolis
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
