Onze aanraders voor het Brusselse cultfilmfestival.
Piaffe
Vorig jaar nog een van onze favorieten op Film Fest Gent: de debuutfilm van de Berlijnse Ann Oren over een verlegen jonge vrouw die tijdens de opnames van een reclamespotje een paard moet imiteren, zich daarbij iets te hard inleeft, in een paard verandert en helemaal openbloeit. Een even vreemde als mooie film op maat van arty paardenmeisjes.
Skinamarink
Jaren geleden begon regisseur Kyle Edward Ball een YouTube-kanaal waarop hij ingestuurde nachtmerries recreëerde. Eén droom kwam zo vaak voor dat hij er zijn eerste langspeler van maakte: als kind alleen thuis zijn en héél rare dingen meemaken. Het resultaat is een lofi horrorexperiment dat op TikTok de engste film aller tijden werd gedoopt en door critici wordt omschreven als een kruising tussen The Blair Witch Project en David Lynch.
Fascination
Offscreen brengt dit jaar een ode aan de Franse actrice Brigitte Lahaie, die in de jaren zeventig en tachtig in de porno- en horrorwereld furore maakte en voor de gelegenheid naar Brussel komt afgezakt. Onder meer om Fascination in te leiden, een horrorfilm over een dief die zich verstopt in een kasteel, maar een sekte vol bloeddrinkende biseksuele vrouwen tegen het lijf loopt. Loopt allicht niet goed af.
Ghost in the Shell 2: Innocence
Bijna een decennium na het origineel keerde animatieregisseur Mamoru Oshii in 2004 terug naar de mangawereld van Masamune Shirow. Al focusde hij in deze sequel op mensmachine Batou en vertelde hij het verhaal van illegaal gefabriceerde seksrobots die hun eigenaars beginnen uit te moorden. Visionaire, melancholische en filosofische cyberpunk en een mijlpaal in de animegeschiedenis.
Wall-E
Deze editie van Offscreen zet menig filmrobot in de kijker, maar Wall-E blijft onze favoriet. De deels woordeloze animatiefilm gaat over een robot die anno 2805 in zijn eentje alle rommel opruimt nadat de mensheid de verwoeste aarde heeft achtergelaten om een nieuwe planeet in te palmen. Volgens velen nog steeds de beste, origineelste en meest ambitieuze Pixar en na vijftien jaar nog minstens even actueel.
De humani corporis fabrica
Antropoloog-filmmakers Véréna Paravel en Lucien Castaing-Taylor trokken naar dertig Parijse ziekenhuizen om er close-ups van operaties te filmen en kwamen terug met 350 uur beeldmateriaal. ‘Close-ups’ is in dit geval trouwens een understatement: via microcamera’s krijgt u een wel héél gedetailleerd beeld van plasbuizen, hersenen en darmen. Een niet zo smakelijke, maar leerrijke scifidocumentaire over het menselijk lichaam.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
