Leonardo Van Dijl, de enige belg in Cannes: ‘laat die vergelijkingen met Challengers maar komen’

Er staat maar één Belg in Cannes. Dat is slecht nieuws, behalve voor die ene Belg natuurlijk. Leonardo van Dijl over zijn debuutfilm Julie zwijgt.

Nee, geen broers Dardenne dit jaar. Geen Lukas Dhont, geen Felix van ­Groeningen en ­Charlotte ­Vandermeersch en geen Baloji. De enige ­Belgische regisseur op de rode ­loper van Cannes editie 2024 is Leonardo van Dijl. Zijn debuut Julie zwijgt is ­geselecteerd voor de Semaine de la ­Critique, de ­parallelle ­sectie van het festival die zich focust op eerste of tweede films en zo de carrières van ­Jacques Audiard, ­Alejandro ­González Iñarritu, Ken Loach, Wong Kar-wai en Julia Ducournau ­lanceerde.

‘Volgens de ­Semaine proberen de zeven ­geselecteerde films elk op hun manier een ­geluid te geven aan stilte. Ik schrok van die ­bewoording: dat is letterlijk de pitch van mijn film’, ­vertelt de West-Vlaamse ­Brusselaar ons vanuit Göteborg, waar hij tegen de klok de geluidsmix, de grafische vormgeving, de kleurencorrectie en de ondertiteling van zijn film aan het ­afwerken is.

In zijn poëtische debuut doet de vijftienjarige Julie, gespeeld door ­tennisser Tessa Van den Broeck, er het zwijgen toe wanneer er een onder­zoek naar haar ­geschorste coach wordt geopend. Bijrollen zijn er voor Koen De Bouw, Sofie ­Decleir, Tijmen Govaerts en Ruth Becquart, die meeschreef aan het scenario. En Nicolas Karakatsanis, de ­gerenommeerde director of photography van Rundskop en Cruella, zag zijn kans schoon zag om nog eens op 35 millimeter te draaien.

‘We onderzoeken niet waarover Julie zwijgt maar waaróm ze zwijgt. Wat kun je doen opdat iemand ­begint te spreken? Hoe moet je ­luisteren naar iemand die niet praat? Er is ­zoveel gezegd en geschreven over thema’s als ­grensoverschrijdend ­gedrag en dat verzandt zo snel in moeilijke of theoretische gesprekken. Ik dacht: Weet je wat? Ik focus op het positieve. Ik ­vertel een verhaal waar de slechte coach niet in voorkomt. Hij wordt ­gewoon vervangen door een goede coach. Laat ons eens tonen hoe het óók kan. Niet elke coach of leerkracht verprutst het. Er zijn er veel die het erg goed doen en een zeer positieve invloed hebben op je ontwikkeling als kind, als mens.’

Van Dijl ­regisseerde eerder al videoclips voor Oscar and the Wolf, ­Warhola en Clouseau en filmde onlangs nog Natalie Portman voor Dior. Voor zijn eerste langspeelfilm heeft hij hard moeten ­knokken. ‘De deuren gingen niet ­meteen open. Ik heb van alles gedaan: figuratie­regie, productie­assistentie, ­styling, ­andere behind the scenes-dingen… De weg was lang. Ik heb veel nees ­gekregen. Dan is het dubbel zo fijn om van ­Cannes een ja te krijgen.’

In 2015 kreeg hij een VAF Wildcard voor zijn eindwerk aan Luca School of Arts. Daarmee regisseerde hij Stephanie, een kortfilm over een elfjarige gymnaste die bereid is om heel ver te gaan om landskampioen te worden. Stephanie werd in 2020 voor de kortfilmcompetitie van ­Cannes geselecteerd. Het is dus niet voor het eerst dat Van Dijl er staat, en andermaal is dat met een portret van een ­razend ambitieuze sporter. ‘Ik speel zelf heel graag tennis. Ik kan daar ­volledig in opgaan en bewonder goeie tennisspelers. Dat helpt. Als je zelf niet kunt uitleggen waarom Julie zo hard een goeie tennisser wil zijn, als je die passie zelf niet voelt, hoe kun je die dan overbrengen?’

Topsporters zijn zelfs een voorbeeld voor hem. ‘Een atleet ­combineert passie met discipline en doorzettingsvermogen. Ik herken dat. Passie is ­tegelijk je grote sterkte – ze zorgt dat je de film gemaakt krijgt – en je ­zwakke plek, omdat je daardoor zo grenzeloos bent. Ik zie het als een privilege om te mogen creëren – het maakt mij ­gelukkig – maar soms zijn er tegen­slagen en momenten dat het me ­ongelukkig maakt. Dan herinner ik mezelf eraan dat dit is wat ik wil doen. Hang niet de getormenteerde kunstenaar uit, pak het aan zoals een sporter die alles voor zijn sport doet.’

Julie zwijgt zal aan de Côte ­d’Azur in wereldpremière gaan terwijl ­elders de bioscopen vollopen om ­Zendaya te zien tennissen en coachen in ­Challengers, een zwoel liefdesdrama van Luca Guadagnino. ‘Ik heb nog geen tijd gehad om te gaan kijken en de vergelijking zal niet opgaan, maar Guadagnino is sowieso bij mijn drie favoriete regisseurs. Dus laat die ­vergelijkingen maar komen. (lacht) Toen ik hoorde dat Luca een tennisfilm zou draaien, was ik nog meer gemotiveerd om mijn eigen ding te doen. Ik dacht niet: shit, nu moet ik een andere sport kiezen. Het was positief: het klopt volledig dat mijn grote inspiratiebron ook voor tennis koos. Het verschil is dat hij twee jaar nodig had en ik zes.’

Julie zwijgt Dit najaar hier in de bioscoop.

Leonardo 
van Dijl Geboren in 1991 
in Kortrijk. Studeert aan Luca School of Arts 
in Brussel. Met zijn eindwerk wint hij 
een VAF Wildcard. Eerder al geselecteerd 
voor Cannes, met de kortfilm Stephanie (2020). Regisseerde reclamefilms voor onder meer Dries Van Noten, Prada en Dior en videoclips voor Oscar and the Wolf, Warhola en Clouseau.