‘Johnny Depp is een groot acteur. Waarom zou hij geen goede Louis XV kunnen zijn?’

Door met Jeanne du Barry te openen verzekert het festival van Cannes zich van Franse pracht en praal, een wolkje controverse én Johnny Depp. Een déjeuner royal in Versailles met regisseuse en hoofdrolspeelster Maïwenn.

‘Zelfs al weet ik geen gevatte antwoorden te verzinnen, je bent niet voor niets helemaal naar hier gekomen’, grapt Maïwenn terwijl ze in de pronkerige feestzaal van luxehotel Le Grand Contrôle in Versailles geniet van de asperges blanches rôties die voorafgaan aan de pintade fermière rôtie met févettes et morilles. Voor het déjeuner royal zocht Alain Ducasse, Frankrijks bekendste sterrenchef, inspiratie in de gastronomische gewoonten en voorkeuren van de Zonnekoning. Garçons met zwarte kniebroeken, witte kniekousen en een driekantige steek op het hoofd schenken champagne in. Het raam kijkt uit op een horde toeristen die zich vergapen aan de 337 jaar oude oranjerie van het kasteel van Versailles.

Ik heb héél vaak moeten zeggen “Johnny, we maken géén documentaire”.

Maïwenn, Franse filmaristocratie sinds ze in 2011 met Polisse in Cannes in de prijzen viel, doet alsof ze er thuis is. En dat is ze ook een beetje. Versailles is het decor van haar nieuwste film die dinsdag het festival van Cannes opende. Jeanne du Barry is het levensverhaal van de vrouw die ondanks haar bescheiden afkomst na het overlijden van madame de Pompadour de favoriete courtisane wordt van Lodewijk XV van Frankrijk. Tot afgrijzen van zijn dochters en zijn eerste minister.

Zoals wel vaker gunt Maïwenn, de ex van filmcomponist Eric Serra, filmmogol Luc Besson en rapper JoeyStarr, zichzelf de hoofdrol. Voor de rol van de Franse koning die werd voorafgegaan door de Zonnekoning en opgevolgd door de Louis die zijn hoofd verloor tijdens de Franse Revolutie kwam de acterende regisseuse zowaar bij pruikenspecialist Johnny Depp uit. Ongepland helpt Maïwenn de Amerikaanse filmster aan een terugkeer door de grote poort na het polemische proces tegen zijn ex Amber Heard en zijn ontslag uit de Hollywoodfranchise Pirates of the Caribbean en de Harry Potter spin-off Fantastic Beasts. ‘Ik hoop dat ze Johnny niet aanvallen. Want als ze hem lastigvallen, vallen ze mij en mijn film lastig. En zelfs Jeanne’, verzucht Maïwenn tussen twee happen parelhoen door.

De keuze voor Johnny Depp als Louis XV is enigszins verrassend.

Maïwenn: Waarom is dat zo verrassend? Johnny Depp is een groot acteur. Waarom zou hij geen goede Louis XV kunnen zijn?

Omdat Frans zijn moedertaal niet is?

Maïwenn: Ik heb de rol eerst aan twee grote Franse acteurs voorgesteld. De ene heeft het scenario zelfs niet willen lezen. De andere hapte wel toe, maar kreeg gezondheidsproblemen. Om maar te zeggen dat ik níét bij Johnny Depp ben uitgekomen omdat ik een grote ster nodig had om het budget van de film rond te krijgen. Zo is het niet gegaan.

Ik speel zelf Jeanne du Barry. Zij moet opkijken naar de Franse koning en vibreren in zijn gezelschap. Het hele hof moet aan zijn voeten liggen. Ik had dus een acteur nodig die alle aandacht naar zich toe zuigt zodra hij de ruimte betreedt. Een vorstelijk en majestueus iemand.

Zo zijn er niet veel.

Maïwenn: Zo zijn er inderdaad niet veel. Toen de twee Fransen afhaakten heb ik een lijstje gemaakt van mijn favoriete acteurs. Depp stond bovenaan. Ik heb hem een e-mail gestuurd zonder echt te geloven dat ik een kans had. Ik had het scenario al eens bezorgd aan een veel minder grote internationale ster en die had me, na twee maanden dralen, wandelen gestuurd. Ik was bang dat het er bij Johnny Depp nog erger aan zou toegaan. Maar het omgekeerde gebeurde: na tien dagen kreeg ik al een antwoord. De eerste afspraak verliep goed. Ik ontmoette een erg nieuwsgierige artistieke ziel die heel erudiet over de Franse cultuur vertelde. Johnny kwam over als erg gevoelig, fragiel en dark. Exact zoals ik Louis XV zag. Al ga ik er geen doekjes om winden: ik had ook gewoon veel goesting om hem te filmen.

Reikte je Johnny Depp de hand voor of na hij uit de gratie viel en een publiek moddergevecht uitvocht met actrice en zijn voormalige echtgenote Amber Heard?

Maïwenn: De eerste ontmoeting dateert van drie jaar geleden, dus ook nog voor de rechtszaak wegens laster en eerroof die hij verloor van een Britse krant. Ik zat verveeld met de processen. Ik wist niet of hij in die omstandigheden nog wel zou willen meespelen in mijn film. Ik wist ook niet goed welke positie ik moest innemen. Ik zag vrij snel in dat er géén helder antwoord zou opduiken op de vraag wie gelijk had. Het is een liefdesgeschiedenis die voor beiden verkeerd gelopen is. Het was zijn woord tegen het hare. Ik besloot het te beschouwen als een onderdeel van zijn privéleven dat mij niet aanbelangt.

Ik ben verliefd op Jeanne du Barry. Het verhaal van een vrouw van het volk die een plekje bemachtigt aan het hof van de koning van Frankrijk intrigeert me.

Enkele journalisten schreven dat het op de set van Jeanne du Barry een paar keer serieus gekletterd heeft tussen jou en Johnny Depp. Klopt dat?

Maïwenn: Zijn toewijding heeft me verrast. Soms raakten we het niet eens over de te bewandelen weg. Maar ik heb duizend keer liever een conflict met een enorm betrokken acteur dan vrede met iemand die nooit tegensputtert omdat het hem niet kan schelen en die zich beperkt tot een acte de présence.

Johnny had enorm veel opgestoken over Louis XV en de geschiedenis. Hij wilde bepaalde facetten van de persoonlijkheid van Louis XV naar voren schuiven die niet altijd overeenkwamen met mijn visie. Ik heb héél vaak moeten zeggen ‘Johnny, we maken géén documentaire, maar een speelfilm die naar Versailles kijkt door de ogen van een vrouw, Jeanne du Barry.’ Mijn prisma is redelijk romantisch. Johnny Depp zag het anders: wat politieker, autoritairder, afstandelijker en royaler. Creatieve meningsverschillen duiken op haast elke filmset op. Het hoort erbij. Maar omdat Johnny Depp zo’n grote, fel gemediatiseerde filmster is, wordt het geringste akkefietje opgeblazen en krijgt de kleinste gebeurtenis meteen enorm veel ampleur. Dat verdient hij niet. Dat verdient de film niet.

Kostuumfilms zijn een dure grap. Hoe kwam je bij Jeanne du Barry terecht?

Maïwenn: Ik was er niet op uit om ‘ook eens’ een kostuumfilm te draaien, ik ben oprecht verliefd op Jeanne du Barry. Toen ik Asia Argento Jeanne du Barry zag spelen in Marie Antoinette van Sofia Coppola, wilde ik meteen meer over haar te weten te komen. Het verhaal van een vrouw van het volk die een plekje bemachtigt aan het hof van de koning van Frankrijk intrigeert me. Nadat ik me ingelezen had, was ik een nog grotere fan. Ik vind haar heroïsch. Ze was een feministe avant la lettre. Ze viel op omdat ze voor was op haar tijd: zowel qua stijl – ze introduceerde een grote naturel in Versailles – als in haar denken. Al was ze geen heilige: ze waakte over haar belangen, wilde een patrimonium vergaren en was mogelijk racistisch tegen Zamor (haar als kindslaaf verhandelde page, nvdr.).

Herken je iets van jezelf in haar?

Maïwenn: Ja. Onbewust is Jean du Barry een metafoor voor mijn leven én dat van vele anderen. Overlopers die hun studies voortijdig hebben moeten afbreken, hogerop wilden raken in het leven en soms het gevoel hebben dat ze hun roots hebben verraden. Niet dat ik vind dat ik mijn origine verloochen, maar ik ben wel bourgeois geworden zonder uit een bourgeois familie te komen.

Nog een laatste vraag voor we ons tegoed doen aan die bouchées sucrées créations: Jean du Barry was een courtisane, maar je film suggereert ware liefde tussen haar en Louis XV. Zijn daar aanwijzingen voor?

Maïwenn: Dat is mijn invalshoek. Ik ga niet ontkennen dat ik een sentimenteel mens ben met een zwak voor films die een voorwendsel zijn om over menselijke relaties te praten. Maar ik heb niet de indruk dat ik de waarheid vreselijk geweld aan doe door er een liefdesverhaal van te maken. Ik ben er persoonlijk van overtuigd dat ze van elkaar hebben gehouden én daar zijn historische aanwijzingen voor.

Losbandigheid was destijds trouwens veel minder schandalig dan vandaag. Het was redelijk gebruikelijk om naar een bordeel te gaan. De mannen schaamden zich daar niet voor en namen soms zelfs hun zonen mee. Men ging naar het bordeel voor een pleziertje. Er was geen Netflix. Ze moesten wel iets doen. (lacht)