Ik ging naar ‘Dumb Money’ op Film Fest Gent en nu voel ik me dom

Niet dat de überamerikaanse film van Craig Gillespie ontoegankelijk gemaakt is. Ik begrijp gewoon geen fluit van economie.

Aandelen. De Beurs. Koerswisselingen. Ik snap er allemaal geen snars van. Je gaat me dan ook niet snel met een kopie van De Tijd in de hand betrappen, en er zijn maar heel weinig economische verhalen die mijn aandacht weten te trekken.

Begin 2021 kwam daar een belangrijke uitzondering op. Op het onlineforum WallStreetBets, waar mensen absoluut geen doordachte beleggingskeuzes maken maar de beurs als een soort casino gebruiken, werd beslist om het waardeloos geachte aandeel van de videogamewinkel GameStop artificieel de lucht in te helpen. De poppenspeler die alles in gang stak was Keith Gill, op Reddit bekend als DeepFuckingValue en op Youtube als Roaring Kitten. Hij begon met geld pompen in GameStop en wist steeds meer mensen te overtuigen om hetzelfde te doen. Het resultaat: de grote bonzen van Wall Street stelden vol verbazing vast hoe zij steeds meer geluk begonnen te verliezen aan de affaire, terwijl steeds meer Jannen met de Pet de waarde van hun investering zagen stijgen. Het hele gebeuren kreeg iets heroïsch, een soort verzet tegen de kapitalistische grootmachten vanuit de ontevreden onderbuik. Zelf volgde ik vanop een afstand geamuseerd het hele gebeuren, maar je gaat me nooit horen beweren dat ik de onderliggende mechanismes ooit volledig gesnapt heb.

In Dumb Money, de verfilming van de hele GameStop-affaire door Craig Gillespie (I,Tonya, Lars and the Real Girl) lijkt niemand mijn moeite om alles te begrijpen te delen. Iedereen gooit termen als short squeeze en hedge fund in het rond tijdens dagelijkse conversaties, van de barista die je goedkope biertje naar je tafel brengt tot de verpleegster die je eerste coronavaccin zet. Als kijker begon ik me er een beetje dom door te voelen, want zelf ben ik nooit economisch geschoold, waardoor de technische gesprekken me soms wat over het hoofd vlogen.

En bij deze film is dat een heel raar gevoel, want Dumb Money is allesbehalve een stoffige, ontoegankelijke film over de beurs. Gillespie heeft er alles aan gedaan om er een überamerikaanse, vlotte kijkervaring van te maken. Het tempo komt nooit tot rust, waardoor je ook zonder alle technische details te begrijpen nooit de kans gaat krijgen om je te vervelen. De film wordt constant opgeleukt met nieuwsfragmentjes en andere beelden uit de realiteit, om te benadrukken dat het om een waargebeurd verhaal gaat. En het hele verhaal rond GameStop en WallStreetBets wordt vooral aangegrepen om een cast licht-excentrieke figuren de revue te laten passeren. Op kop is er uiteraard Paul Dano in de rol van Keith Gill, een wat nerdy verzetsstrijder die zich constant hult in de meest kitscherige kattenshirts die je in je lokale tweedehandswinkel kan vinden. Verder zijn er nog de obese grootgrondbezitters met varkens als huisdier, de broer op het foute pad die alleen maar wiet rookt, de studenten die op de GameStopaandelen springen om hun studieschulden te betalen, en ga zo maar door.

Om echt te begrijpen hoe de affaire rond GameStop kon gebeuren, hoef je dus niet per se bij Dumb Money te zijn. Maar als luchtig entertainment schiet het soms ook wat te kort door de kijker niet voldoende in het verhaal te zuigen. Wat overblijft is een vlotte kijkervaring die je even snel weer vergeten bent als het beursoverzicht dat je soms al zappend op televisie tegenkomt.