‘How to Have Sex’, ofwel: ‘Spring Breakers’ met een moreel kompas

Aan feestgedreun geen gebrek op Film Fest Gent dankzij How to Have Sex, al krijgt de roes na een nachtje uit een wel erg wrange nasmaak in de debuutfilm van Molly Manning Walker.

How to Have Sex, het is een filmtitel die zich wel heel makkelijk leent tot puberale grapjes. Als kijker vergaat het lachen je echter al snel wanneer je de film effectief bekijkt. In zekere zin maakt dit regiedebuut van Molly Manning Walker, die haar strepen eerder al verdiende als cinematografe, de belofte van de titel wel degelijk waar. Alleen niet op de manier die je aanvankelijk misschien vermoedt. How to Have Sex is een hard portret van een misogyne cultuur waarin verkrachting nog al te vaak door de vingers gezien wordt, en een film die het belang van consent nogmaals in de verf wil zetten. Want helaas is dat belang nog altijd niet zo vanzelfsprekend als je zou denken.

In How to Have Sex volgen we Tara, Skye en Em, drie Britse tieners die na hun examens op feestvakantie vertrekken. Hun missie luidt daarbij ongeveer zoals je wel kon verwachten: zoveel mogelijk zuipen en scharrels opdoen. Voor Tara krijgt dat laatste extra urgentie, want ze is nog maagd en begint zich daar een beetje voor te schamen. Dat de meer ervaren Skye haar daar een beetje mee uitlacht, heeft er wellicht iets mee te maken. Al snel leert het drietal de groep jongens uit de hotelkamer naast hen kennen, en Tara heeft al snel een oogje op een van de drie. Dat loopt niet helemaal zoals gepland, maar tijdens een feestnacht belandt ze wel op het strand met Paddy, een andere buurjongen. Na lang aandringen ontmaagdt hij haar, zich van geen kwaad bewust, want hij heeft toch lang genoeg aangedrongen tot Tara ja zei? Dus ze heeft toch toestemming gegeven? En ook voor Tara is de situatie verwarrend, waar haar vriendinnen proosten op haar ontmaagding en doen verder ook doodnormaal over de situatie. Waarom voelt Tara zich dan zo slecht?

How to Have Sex werd al regelmatig vergeleken met Spring Breakers, de in neon gehulde koortsdroom die regisseur Harmony Korine tien jaar geleden uitbracht. Aan de oppervlakte is dat een heel logische vergelijken. Ook How to Have Sex barst van de losbandige feestscènes, waarbij de dromerige belichting de platte taferelen bijna iets betoverend heeft. Net als in Spring Breakers wordt er hier en heel plat, en daarom net eerlijk portret geschetst van de feestgaande jeugd die haar eigen seksualiteit begint te ontdekken. In beide verhalen staat die bijna poëtische vormgeving haaks op de bacchanalen die in beeld gebracht worden.

Waar de twee films echter radicaal verschillen, is in de boodschap die gebracht wordt. Spring Breakers was een pastiche die zo hol of zo diepgaand was als je als kijker zelf besliste. How to Have Sex is op dat vlak veel minder dubbelzinnig. Wanneer een van de jongens zegt dat hij al lang weet dat Paddy, de verkrachter in kwestie, ‘een nachtmerrie van een kerel is’, maar dat hij er nu eenmaal mee moet optrekken omdat ze al sinds hun kindertijd vrienden zijn, dan is dat een middelvinger naar alle mannen die het foute gedrag van hun vrienden door de vingers zien. Wanneer Tara duidelijk volledig van haar melk is, maar dat niet durft zeggen omdat Skye haar blijft feliciteren met haar eindelijk volwassen worden, dan begin je als kijker met je drank naar het scherm te gooien en je af te vragen waarom Tara’s vriendinnen absoluut geen oog hebben voor hoe de situatie eigenlijk precies in elkaar zit.

How to Have Sex? Alvast niet op deze manier.