‘Here’ van Bas Devos: de mooiste film ooit over een bouwvakker die zijn koelkast wil leegmaken

Een Roemeense bouwvakker deelt soep uit aan iedereen die hij in Brussel tegenkomt, waaronder een Chinees-Belgische biologe. Waar deze poëtische film verder over gaat, moet je op Film Fest Gent tussen de regels lezen.

Bas Devos houdt van onze hoofdstad. In zowel Hellhole als Ghost Tropic speelde Brussel al een belangrijke rol. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de Here waar de titel van zijn nieuwste film naar verwijst opnieuw diezelfde plek is. Al had de film zich eigenlijk in elke multiculturele hoofdstad kunnen afspelen. Here lijkt zich namelijk af te vragen wat ‘thuis’ nu precies betekent, en hoe je woonplaats en je wortels je identiteit vormen.

Om dat thema te bespreken, volgen we een Roemeense bouwvakker die tijdelijk in Brussel aan de slag is. Het bouwverlof komt eraan, en hij twijfelt eraan om langer dan de geplande vier weken weg te blijven omdat hij zijn thuisland, de plek die hem gevormd heeft, toch wel lijkt te missen. Vooraleer hij vertrekt, moet hij echter zijn koelkast leeg krijgen. Het zou immers jammer zijn om al dat eten te laten bederven, niet? Vooral de grote hoeveelheid soep moet allerlei monden vinden. En zo begint het verhaal. Tijdens zijn missie om al zijn soepdozen weg te geven, zien we alle diverse mensen uit de Brusselse gemeenschap waar de bouwvakker tijdens zijn verblijf contact mee had. Net zoals je een soep uit allerlei aparte ingrediënten tot een heerlijk geheel doet versmelten, wordt het multiculturele Brussel zo groter dan de som van zijn delen. Iedereen komt van verschillende achtergronden, maar bouwt samen aan hetzelfde geheel – in het geval de bouwvakker kan je zelfs zeggen dat hij de stad letterlijk mee vormgeeft.

De belangrijkste persoon die de Roemeen tijdens zijn tochten tegenkomt is een Chinees-Belgische biologe. Zij is in Brussel om studies op mos uit te voeren. ‘Kleine bossen’, zoals ze aan de Roemeen vertelt. Als je met een microscoop inzoomt op een minuscuul stukje mos, krijg je een volledig ecosysteem te zien. Er valt gemakkelijk een parallel te trekken met hoe de hele film in elkaar zit. Here is een aaneenschakeling van kleine momenten, van schijnbaar onbenullige ontmoetingen, die allemaal veel meer betekenen dan je op het eerste gezicht zou denken als je de moeite doet om de poëtische diepgang ervan in te zien.

In die zin is Here dan ook weer een typische Bas Devos-film geworden. Een prent die heel veel zegt met weinig woorden en nog minder gebeurtenissen. En wie zelfs tussen de regels geen betekenis vindt, zal op z’n minst zin krijgen in een lekkere kom soep.