Een bloederige anti-Disneyfilm met ‘The Bloody Lady’ op Film Fest Gent

Tijdens Videodroom, het muzikale luik van Film Fest Gent, voorzag ambientproducer Claire Rousay de psychedelische animatiefilm The Bloody Lady van een nieuwe, atmosferische soundtrack

Dat Film Fest Gent zich niet enkel tot cinema beperkt, wordt elk jaar het duidelijkst tijdens Videodroom. Met dit programma slaan het filmfestival en Kunstencentrum Viernulvier de handen in elkaar om film en muziek op unieke manieren samen te brengen. Dit jaar kon u er in de Miry concertzaal bijvoorbeeld aanschouwen hoe de ambientproducer Claire Rousay live een nieuwe soundtrack bracht bij de Slovaakse animatiefilm The Bloody Lady.

The Bloody Lady is een film uit 1980 van Viktor Kubal, een pionier die met Brigand Jurko in 1976 de eerste animatielangspeelfilm uit Slovakije ooit maakte. Voor The Bloody Lady liet hij zich inspireren door het semihistorische verhaal van Elisabeth Bathory, de gravin die volgens de dorpsverhalen meer dan zeshonderd jonge vrouwen zou vermoord hebben om in hun bloed te baden en zo de eeuwige jeugd te bereiken.

Voor een film met zo’n lugubere inspiratiebron, begint The Bloody Lady op een verrassend idyllische noot. We krijgen te zien hoe verschillende mannen aan het hof de gravin proberen te imponeren maar zij is allesbehalve onder de indruk. Liever trekt ze het bos in om er met de dieren en de bloemen te spelen. Het doet bijna denken aan een Disneyfilm aan Sneeuwwitje, al verraden de rudimentaire tekenstijl en het volledig woordloze verloop van de film dat het hier om een minder commercieel werk gaat.

De film kent een keerpunt wanneer de gravin tijdens een storm verdwaalt in een bos en onderdak vindt in de hut van een houthakker. Het klikt wel erg goed tussen de twee, en de gravin schenkt haar redder haar hart – letterlijk. Klinkt op papier misschien als een romantisch verhaal, maar meteen daarna verandert de persoonlijkheid van Bathory. Ze begint de dieren te mishandelen, de mannen die naar haar hart dingen leggen één voor één het loodje en het uitmoorden van jonge maagden gaat van start. In de handen van Viktor Kubal krijgt het gruwelijke verhaal haast iets psychedelisch, maar tegelijk ook iets tragisch: de gravin is niet geboren als monsterlijke moordenares, maar gaat ten onder aan haar eigen liefde. Disney is plots ver te zoeken.

Claire Rousay had duidelijk veel tijd en liefde in haar nieuwe live soundtrack gestoken. De organisatoren van het evenement hadden de eerste mail om het project op poten te zetten maar liefst vier jaar geleden verstuurd. Vervolgens is de muzikante zes maanden geleden zelf naar Oost-Europa getrokken om daar allemaal omgevingsgeluiden op te nemen en in de nieuwe geluidsband te verwerken. Geen verrassende aanpak als je het andere werk van Rousay kent. Ze specialiseert zich namelijk in minimalistische composities waarin gevonden opnames als voicemails en natuurgeluiden verwerkt worden.

Ze speelde ook slim in op de veranderende toon in de film. In het begin van het verhaal, wanneer Bathory nog met de dieren danst, krijgen we voornamelijk lieflijke pianoklanken te horen. Naarmate de film vordert en sinisterder wordt, beginnen de melodische elementen echter plaats te maken voor akelige drones die de neergang van Bathory in de bloedrode verf zetten. Ook opvallend: niet alleen de muziek, maar ook alle geluidseffecten in de film werden opnieuw opgenomen door Rousay en live gebracht. Wanneer er bijvoorbeeld een personage met een hamer op ijzer sloeg of een deur dichtklapte, bediende de muzikante zelf het geluid.

Op die manier kwamen beeld en muziek samen in een gruwelijke trip, die even bezwerend als afgrijswekkend was. Beweer nu nog maar eens dat animatiefilms enkel voor kinderen zijn.